Çocukluğumda neden bilmem tüm hayvanlardan korkardım, o kadar ki kedi ile karşılaştığımda çığlığı basıp kaçardım.. Tabi benim çığlımdan korkan hayvanda benden kaçardı..

Korktuğum hayvanları "tüm hayvanlar" olarak özetliyebilirdik..

Bir gün babamla küçük bir kedi yavrusu ile karşılaştık.. Babam kedinin çok hasta olduğunu ona bakmazsak öleceğini söyledi.. O hayvana mı acıdım yoksa hayvanı mı çok sevdim bilinmez, onu eve almaya karar verdik. Ve ismini Cingöz koyduk.. Cingöz iyi bir bakım ile kısa zamanda kendisini toparladı ve çok güzel bir kedi oldu..
Cingöz ile eve geldiğinde ben 10 yaşlarındaydım.. Ve o 7 yaşında yetişkin bir kedi haline geldiğinde ben de genç bir kız olmuştum.. Kısaca Cingöz ile büyükdük.. Annem Cingözden hep şikayetçiydi.. Cingöz 11 yaşına gelince onu evden uzaklaştırmaya karar verdi..

Seneler sonra bir kedim olmasına karar verdiğimde büyük bir hayal kırıklığına uğradım.. Bir türlü istediğim gibi bir kedi bulamadım.. O zaman anladım ki benim aradığım Cingöz'dü ve çok gerilerde kalmıştı.. Ve kedi almaktan vazgeçerek eve döndüm..

Taki evlilik yıldönümünde evdekilerin bana bir kedi hediye etmeye karar vermesine kadar..