Eğer bir ülke asker devlet polis devlet değilde sosyal bir hukuk devletiyse, o ükede demokrasiye sonsuz bir güven varsa hukuka ve hukukçuyada saygı ve güven kendiliğinden oluşur. Ama bir ülkede kuruluşundan beri bunların tersine katı devletçilik toplumculuk ön plandaysa, birey arka plana itilmiş, sonuç olarak devlet adamı olmayan avukatda basit bir birey görünümü kazanır ve devletin koruyup saygı duymadığı avukata insanlar hiç saygı duymaz. Son yıllarda avukatlar için bir takım olumlu gelişmeler olmuştur. Buda bence sırf sesleri çıkmaya başladı bir şeyler yapalım endişesinin ve avrupa standartlarının ürünüdür. Aslında avukatlara karşı olumlu düşünceler oluştuğundan değil.Temelde hukuk önemsenmediğinden ve avukatda kollanmadığından siyah beyaz filmlerden beri bolca rencide edilegelmiştir. Devlet, benim silahım var gücüm var ne yapayım hukuku, avukatı mantığında olmuştur. Hakim ve savcılara güç kullanma yetkisi vermiş ancak onlarıda bakanlık vasıtasıyla yine kendine bağımlı kılmış, demokratik ülkelerdeki gibi tam bağımsız olmasını istememiş, bundan korkmuştur. Oysaki hukuktan korkmak bir ülkeyi korumak ve daha iyiye götürmek yerine, gelişmemiş zayıf ülke haline getirmiştir. Neyseki devletten nasiplenmemiş avukatlar devletede bağlı olmadıklarından ülkemizde daha rahat hareket edip demokrasinin aydınlık geleceklerin ışığı olmuşlardır. Şartlar çoğunlukla aleyhlerinede olsa, çalışma şartları zorda olsa, devlet iktidarı ve bürokrasi tarafından horda görülseler, ülkede yalancı oldukları, bencil oldukları gibi dedikodular ayyukada çıksa, avukatlar aydınlık yarınların teminatı olmaya devam etmelidir..