Sayın hykayar,

Keşke bu mesajı bizlere göndermeseydiniz.
Keşke KA-DER 2.Başkanı Güler Hanım'ın mesajını görmeseydim.

Çocukluğumun mahallesindeki bazı teyzeleri anımsadım. Bu teyzeler bağnazdı. Kafalarında kesin doğruları vardı. Bana kaşlarını çatarak bakarlar :
- Sana hiç yakıştıramadım, derlerdi...

Yalnız beni değil, herkesi ön yargılarla mahkum ederlerdi. Yargılamadıkları yoktu. Hatta tanımadıklarını bile yerden yere vururlardı. Elbirliği ile yaptıklarında bu eylem daha da acımasız olurdu. Adeta bir linç... Yırtıcı bir parçalama, sözlerin kesinliği, dillerin sivriliğinde delik deşik olmuş kişilikler mahallenin sokaklarında gezdirilirdi.

Yakıştıramadıkları davranışlarım hep beni yanlış anladıklarından yakışmazdı; ya da yanlış bildiklerinden. Ama kendi yanlışlarını görmek yerine başkalarına yanlış hedefler göstermek alışkanlığından kurtulamadan hepsi rahmetli oldu gitti.

Kötü değillerdi. Hatta iyilik etmek için yarışırlardı. Ama iyilik etmek istedikleri konuları kendileri seçerlerdi. Kimi kuşlara ekmek artıklarını atmayı iş edinmişti; kimi kimsesiz kızlara eş bulmanın peşindeydi. Ve bu yaşlı başlı teyzeler (o zamanlar herkes yaşlıydı benim gözümde) birbirlerinin iyiliklerini küçük görürler, kendi alanlarının en büyük sevap olduğunu savunurlardı.

Kuşlara yem atanlar haksız yere ve durduk yerde kedileri süpürge sopası ile döverdi. Dayak yiyen kedileri okşamak ve teselli etmek benim küçük ellerime kalırdı. Kızları evlendirenler buldukları yaşlı koca adaylarını beğenmeyen kızları azarlardı. Bu aşağılayıcı azarları duymak bana hep azap verirdi. Kızlar benden büyük olduğundan gözyaşlarına ve gözyaşlarıma engel olamazdım; teselli bulamazdım.

Bazı teyzeler de vardı ki, ben onlara ''cici teyze'' derdim içimden.
Bu cici teyzeler kedilere de, kuşlara da ayrı ayrı yiyecek verirlerdi. Kızlara koca adayı bulurlar ama bulamazlarsa adaylık koşullarını zorlayıp, ısrar etmezlerdi. Bu teyzeleri görünce onlara gülümserdim; onlar bana ''yakışıklı'' derlerdi. Yakışıklı erkeklerin ve güzel kadınların gülümseyen kişiler olduğunu onlardan öğrendim. Cici teyzeler bana 'ne yapmamam gerektiğini' söylemezlerdi. Bana söz geçirmek yerine beni dinlerlerdi.

Çocukluğumdan sonra çatık kaşlarla ikinci kez askerde karşılaştım. Burada gülümsemek hoş karşılanmıyordu.
Askerliğim boyunca bana kötü teyzeler anımsatıldı. Ama ben ısrarla ve özlemle ''cici teyzeleri'' andım.

Sayın hykayar, keşke bu mesajı göndermeseydiniz. Teyzeleri anımsamak KA-DER olmasaydı. ''Cici teyzeleri'' özlemle bir kez daha anıyorum.

Saygılarımla

Bir Dost