Sosyal devlet anlayışı sosyal adaleti gerçekleştirebilmek için ekonomiye müdahaleyi gerektirir. Sosyal devlet halkın kamu hizmetlerine parasız ulaşması amacını taşımaz. Bu nedenle ortada bir hizmet varsa bunun bir bedelinin olması gereklidir. Kaldı ki alınan harçlar, tüm yargılama safhası düşünüldüğünde yargılama masraflarının tamamını karşalayabilecek bir miktar değil ancak bütüne bakıldığında kamu için bir gelir kaynağıdır.
Hizmetin tamamen ücretsiz olması demek halkın hizmete kolay ulaşabilmesi demektir. Görünen yüzü bunun iyi olduğunu gösterse de yargılamada çok büyük aksaklıklara neden olabilecektir. Herkesin hizmete kolayca ulaşabilmesi ile; yargı konusu olmayacak bir işlemin dahi kişi için sırf can sıkıcı ya da önemli olduğu için "nasıl olsa bedava" anlayışı ile basit bir olayın yargıya taşınmasını beraberinde getirecektir. Hakimler ve savcılar yargılamaya lüzum olmayacak işlemler için red ya da takipsizlik kararı için dahi olsa bir celselerini ya da bir günlerini harcayacak, bu arada ise gerçek bir mağduriyet yaşayan kimse zaman kaybederek mağduriyeti artacak ve hak kaybı yaşayacaktır. Ve sosyal adalet dengesi işte böyle bir durumda bozulacaktır.
Fakirden az zenginden çok harç alınması ise hukuk anlayışı içinde kabul görülemeyecek bir fikirdir kanaatimce. Çünkü biz hukukçuların amacı hiçbir ayırım gözetmeksizin herkesin adaletten faydalanabilmesi olmalıdır. Ve kamu görevlisi olmasak da kamu görevi ifa ediyor olmamız sebebiyle kamu faaliyetinin en düzgün şekilde işlemesi hem doğrudan hem dolaylı bizim faydamıza olacaktır.
Üstelik kimin zengin kimin fakir olduğuna karar vermek de yargılama faaliyeti içinde gereksiz zaman kaybına neden olacaktır ki yine yargı faaliyeti sekteye uğrayacaktır. Geç gelen bir adalet ise hiçbir zaman gerçek adaleti eksiksiz sağlayamacaktır.
Bu nedenle yargılama giderleri alınması gerekli kalemlerdendir ve giderlerin kaldırılmasıyla da adalete kolay ulaşılamayacaktır.