Yazılanları gözden geçirdim biraz, bekar kadının çocuk yapmasını, çocuk açısından, çocuğun büyümesi ve yetişmesi bakımından sakıncalı görüyor birçok tartışmacı. Gerekçe, çocuğun babasız yaşıyacak olması. Ne sayın Kayar'ın ilk mesajında, ne de bekar kadına çocuk yapma, çocuk doğurma hakkı veren hiçbir katılımcının mesajında, bekar kadının çocuğunun babası olamaz diye bir ifade gördüm. Varsa bile benim gözümden kaçtı herhalde. Bekar kadının çocuğununda bir babası vardır genelde, ve bu baba çocuğu ile veya çocukları ile ilgilenir; bu en azından bekar kadına çocuk yapma hakkını esirgemiyen toplumlarda söz konusu.

Ben de doğan her çocuğun anne ve babası ile beraber yaşaması taraftarıyım. Ama bu arzu ne yazık ki her zman gerçekleşmiyor. Aile içinde büyüyüpte, anne ve baba boşandıktan sonra onlardan sadece birisi ile yaşamak zorunda olan çocukların durumunu düşünün lütfen.

Bir de şunu ekliyeyim: bekar bir kadın olan annesi ile beraber yaşıyan çocuk, anne ve babanın sırtında kendi egolarını tatmine çalıştıkları,
"çocuk benim yanında kalacak",
"yok benim yanımda kalacak ",
"sen iyi baba değilsin bana ihanet ettin",
"yok sen iyi anne değilsin",
"çocuğa en iyi ben bakarım" türünden boşanma öncesi ve boşanma sonrası kavga sahnelerinin seyircisi olan çocuktan daha mı kötü yetişir sizce?

Bekar kadın, sırf kendi çocuk sahibi olma arzusunu tatmin ediyor, çocuğun çekeceği zorlukları düşünmüyor diyenlerin, boşanacak olanlar çocuk sahibi olmasın demesi gerekir, aynı mantık zincirine göre.

Saygılarımla