Ortaokuldan beri avukat olmak istiyordum. Aklımda hep bir elimde evrak çantam,bir elimde cübbem,adliye koridorlarında koştururkenki halim vardı...Pek de çalışkan bir öğrenci olmamama rağmen bu istekle kendimi hukuk fakültesine kayıt yaptırırken buldum. Bütünlemelere kalarak da olsa 4 yılda bitirdim fakülteyi.

Stajımı başlattım,bu aşamada forumda "kurumsal" tabir edilen bir büroda çalışmaya başladım bir heves. O kadar kurumsallaşmışlardı ki,sekreterleri avukatlara emir verebiliyordu. Büronun kurucu ortaklarını ise çalıştığım süre boyunca hiç görmemiştim bile. Biz stajyerler, boş işlerle uğraştırılıyorduk,fotokopi çekmek,dava dosyalarını düzene sokmak gibi... Sonuç, dayanamadım ayrıldım. Sonrasında da yakın zamanda yapacağım evliliğin hazırlıklarıyla ilgileneyim diye stajımı "naylon" olarak tamamlamaya karar verdim...

Sonrasında İstanbul'dan Kocaeli'ye taşındım. Stajımı burada tamamladım, aylarca çalışabilecek bir büro arayarak... Zaman geçiyordu ve ben içimdeki onca hevese rağmen çalışamıyor,birşey öğrenemiyordum. Boşa geçiyordu günler,haftalar,aylar... Ve aylar sonra bir büro ile görüştüm, çok vasat şartlarla da olsa çalışmayı kabul ettim. Fakat sadece icra işi yapılıyordu ve ben diğer alanları öğrenemiyordum. Birkaç aylık bir çalışmanın ardından ayrıldım,akabinde tam da aradığım büro dediğim bir büroda, genç bir avukat meslektaşımın yanında çalışmaya başladım. Dosyalar çeşitliydi ve ben çok hevesliydim. Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyor, mümkün olduğu kadar fazla şey öğrenmeye uğraşıyordum. Fakat iyiniyetim suistimal edildi. İlk görüşmemizde beni yetiştireceğini söyleyen meslektaş, işleri bana yıkıp büroya fazla uğramaz olmuştu. Uğradığında da onu yaptın mı,bu işi hallettin mi... Sigorta primleri ve icra dosyalarından almam gereken primlerde de hakkım yeniliyordu,hem de hiç gocunulmadan... Bunu görmezden gelemeyip ayrılmak istediğimi söyledim,ayrıldım... Doğru mu yaptım yanlış mı bilemiyorum...

Kocaeli'de yeni yetme bir avukat olmak zor,bir hayli zor... Bir adli yardım dosyam var elimde iş namına,başka da birşey yok. Yine iyi bir büro bulup tecrübe kazanma umuduyla geçen günler,haftalar var. Hiçbir sermayem olmamasına rağmen, büro açmamı isteyen bir ailem var... Benimse biraz umudum ve azıcık tecrübem ama çalışmak için çok hevesim var...

Mesleğini yapamayan bir avukatım ben...