Onun için ailemle 4 yıl savaştım. Ona rağmen mezun oldum büyükşehire gelip iş buldum hayatımı kurdum. Sonra o geldi. Ne ailemden ne ondan vazgeçebildim. Sonra evlendik. Evlenirken kredileri ben çektim, işyeri ile ilgili, kendiyle ilgili, ailesiyle ilgili pekçok sorunu sırtımda taşıyıp hallettim. Yıllarca işiyle evli bir adamı eve çekmeyi denedim olmadı. Beni yanılttı, kandırdı vs... 3 yıl boşanalım demesini bekledim, en sonunda dedi ama deyişi de pek komikti. Hasta yatağındaki kadına "ben birinden hoşlanıyorum, boşanalım" diyen bir erkek!

Sonuç; anlaşmalı boşandık, paldır küldür, bir günde bitti. Protokol gereği tazminat vardı ama cüzi ve nafaka talebim tehditleri nedeni ile olamadı. Sonra ailemin de ilk kez karşılaştığı bu olay nedeni ile çaresizliği beni 2 yıl süren saçma bir yaşam savaşına sürükledi ve yenildim.

Yalnız boşanmış bir kadın olarak yaşama hakkım yoktu almayı denedim ama olmadı. Ben iş istedim toplum et, ben para istedim toplum et ben insanca kadınca onurluca yaşamak istedim onlar et.
Çünkü yalnızdım boşanmıştım. Sadece cinsel ihtiyaçlarım olabilirdi ve toplumun erkekleri de kendilerini beklediğimi sanıyorlardı. Direndim. Olmadı. Bitirdim savaşı ve çekildim sahneden.

Elimdeki parayı da tükettim, borca saplandım. Ve eğitimli donanımlı bir kadın olmama rağmen iş bulamıyorum, gelirsizim ve borçlarım artıyor. Şaşkınım yaşadığım ülkedeki çaresizliğime. Bunları yaşamak için mi cahil kalmadım ben! Keşke aptal bir kadın olsa idim en azından farkındasız yaşardım başıma gelenleri, kader der geçerdim. Olmuyor.
Boşanmanın bedelini kadın ödüyor ve bu ülkede boşanan kadınların hepsinin hukuki eğitimsel desteğe ihtiyacı yok

Dilekçeme kadar kendim yazmışım adliyede, katibe rağmen düzeltmeler yapmışım, hasta halime rağmen tüm aile karşımda olmasına rağmen (boşanayım yeter ki) süreci bitirmişim.

Benim boşanmış kadın olarak tek ihtiyacım olan şey iş ve gelir. Devlet nerede? Devlet diyor ki ailenin yanına git. Ailem bana niye bakmak zorunda?. Böyle saçmalık olur mu? İşe giriyorsunuz haksız nedenle sizi işten çıkarıyor, maaş alacağınız kalıyor onu dahi talep edemiyorsunuz.

İç hukukla halledebileceğim hiçbir meselem yok. Hepsi direkt AİHM kapsamında. Ama bana diyorlar ki önce iç hukukta ara. Yok sonuç alamayacağımı biliyorum. Bana direkt AİHM'ne gitmenin yollarından bahsedin.

Tükendim, tıkandım, yoruldum, yaşamak istiyorum. Aldatma mahkeme sürecini ve yıpranmayı artırır ve uzatırdı benim zaten istediğim şeydi boşanma o yüzden hiç uğraşmadım Her zaman yaptığım gibi sadece işini kolaylaştırdım. Tazminatım gitti, emeklerim gitti, zamanım gitti ve maalesef karşılığını alamadım.

Duygusal yaklaşmaktan kaybediyoruz hep. Anneni düşün babanı düşün çevreyi düşün. Ne geldi ise başıma hep sizleri düşünmek yüzünden geldi zaten.

Kısacası: ben devleti AİHM'ne direkt şikayet etmek istiyorum.

Param yok. Hukuki yardım istiyorum..

AİHM'ne direkt olarak iç hukuku karıştırmadan devleti bana bakmadığı, anayasal haklarımdan beni mahrum ettiği, sosyal yardımlardan mahrum ettiği, iş bulmadığı, gelir yoksunu ettiği ve bunun da durumumu daha da kötüleştirdiği vs. gibi nedenlerle, daha doğrusu kadın haklarının sadece lafta olduğunu şikayet etmek üzere nasıl başvuru süreci izleyebilirim?