 |
Alıntı: |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Alıntı Janveljan 13.01.2012 |
|
 |
|
 |
|
|
|
Alıntı: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Böyle bir durumda hakim, bu dava kısmi dava olarak açılmış ise de Usul Kanun'u gereği belirli alacak davası olarak görülmesi gereken bir davadır şeklinde tespitte bulunup, bunun giderilebilir bir eksiklik olduğu da dikkate alınarak, hak kayıplarına mahal vermeyecek şekilde dava dilekçemi belirli alacak davası şekline getirmem için süre verse, sonucuna göre gerekirse usulden reddetse, usul ekonomisine, adaletin gecikmemesine, hak arama özgürlüğüne daha uygun bir yaklaşım olmaz mı ? |
|
|
|
|
|
|
|
|
Alıntı: |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
b) Diğer taraftan mahkemece dava konusu alacağın belli olduğu, kısmi dava açılmasında davacının hukuki yararının olmadığı kabul edilmiştir.
Dava şartı olan hukuki yarar şartı tamamlanması gereken şartlardandır. Bu kabule göre ise yine davacı vekiline davasını tam dava olarak devam etmesi ve dava şartı olan hukuki yarar şartında eksikliği gidermesi için HMK.un 115/2 maddesi uyarınca bir haftalık kesin süre verilmesi gerekirken Mahkemece kesin süre verilmeden yazılı şekilde davanın usulden reddi de isabetsizdir. |
|
|
|
|
|
|
Dokuzuncu dairenin kararındaki önemli noktalardan biri de bu bence.
Karar da kısmi dava olarak açılan davalarda 109/2 deki şart gerçekleşmemişse (dava konusunun miktarı taraflar arasında tartışmasız veya açıkça belirli ise ) mahkemenin hemen usulden reddetmemesi, davacıya tam davaya dönüştürmesi için kesin süre vermesi gerektiği ifade ediliyor.
Davayı kafadan reddeden yerel mahkemenin yaklaşımının aksine 9. Dairenin bu yaklaşımı usul ekonomisine, yargılamanın hızlı ve etkin bir şekilde yapılmasına uygun bir yaklaşım.
9. Daire beni şaşırtmaya devam ediyor
