Sn.Kayar,

Sözünü ettiğiniz şeylerin hiçbirinde 'kadınların sperm bankasından kendi başlarına gebe kalarak çocuk sahibi olmaları hakkı' nı okuduğumu hatırlamıyorum. Sizin kadar bilemem elbette; döner gerekirse yeniden okurum. Ama bu benim içinde yaşadığım toplumun geleceğinin tehlikeye atılmasına izin vereceğimi de göstermez. Sonuçta o sözünü ettikleriniz uluslararası antlaşmalardır ve ilkeler düzeyindedir; böyle ayrıntılara karışmaz, karışamaz. İmzalayan her ülke bu ilkeleri kendi algılayışına ve uygulama koşullarına uydurur, ama ilkeleri çiğneyemez, onlara aykırı uygulamalar yapamaz. İmzalamak kadar, imzalara nasıl uyulacağı da ülkelerin insiyatifindedir. Ola ki; böyle açıkça yazılmış, çekince konabilecek bir madde var; hazır olduğumuzda, veya ilerki 150 yılda diğerlerinde ne olduğunu gördükten sonra uygulayacağız deriz, olur biter. Çekince konabilecek bir madde değilse değiştirilmesini sağlamamız; olmadı, imzalamamamız gerekir.

Bu konuda Sn.Demirel' in saptamalarına hak veriyorum; sizler gibi savunucular olmasa bu işlerde şimdikine göre çok daha az kazanım elde edilirdi herhalde. Bu kararlılığı takdir ediyorum elbette. Ama keşke bunları (Sn.Demirel' in saptamaları, benim değil) çığlık atmak ve savaşa destek vermek biçiminde değilde; sevgiyle, şefkatle, bilgilendirmeyle sağlamak mümkün olsaydı.

Belki de kadınlar, yani annelerimizden görmeye alışmadığımız bu tutumlar nedeniyle; iletişimde güçlük çeken benim gibiler ortaya çıkıyor. Yüzbinlerce yıllık yöntemlerin değişmesine alışmak kolay değil.

Saygılarımla,