Şiir, milletimizin sahip olduğu en büyük yeteneklerden birisidir bence. Kopuzlar şiir eşliğinde çaldığından beri, aslında ne kadar da şairiz hepimiz.
Sevdiğimiz kıza bir şeyler yazarken, ona akrostişler dizerken, içinde küfür de olsa (eşref'i hatırla) rakip takıma dörtlükler bezerken aslında ne kadar da şiirle, ne kadar da şairiz.
Elbette gerçek şiir çok daha farklı bir dünya.
Yetenek ister. Hissiyat ister.
Emek ister. Geçmişi araştırma,onun üzerine bir şeyler koyabilme ister. Türkçe'ye hakimiyet ister.
En basidinden herkesin kararmış bulutlara bakıp :
-Aa yağmur yağacak galiba,cümleleri arasında,
-Bulutlar kederli,bulutlar ağlamaklı,diyebilme yetisi,
ince bir ruh ister...Ufka bakabilme değil, ötesini görebilme ister!

Şiir, bazen sayfalarca yazıyla anlatamayacağınız hisleri,
bir küçük teşbih ve bir şirin hüsnü talil eşliğinde,
yalnız birkaç satırda anlatmanızı sağlayandır.
Şiir, iç dünyanızın sırlarını fısıldayandır.
Canavarlaşmış,duygusuzlaşmış bir dünya da, küçük,tatlı bir rüyadır.
İlk dizesiyle sizi alan ve son dizesiyle uğurlayan macera dolu bir yolculuktur.
Aşklarınızın,mutluluklarınızın,hüsranlarınızın
en büyük izahıdır şiir...
Ve şiir karşılıklı aşktır...Siz onu sevdikçe, siz onunla ilgilendikçe ve siz kendinizi ona verdikçe,
onun da size karşı daha cesur ve daha cüretkar olması kaçınılmazdır.