stjımı bitirir bitirmez hakimlik sevdasına düştüm.. olmadı.. çünkü üç hakimliğe de asılmış, danıştayın haklı yürürlüğü durdurma kararları karşısında bir tür mağduriyet yaşamış ve konsantasyon sıkıntısı ile mücadele etmiştim. kimsenin yanında çalışmadan büro açtım.. borç ve harç içersiinde hala da itiraf etmek gerekirse baba bursu ile yaşıyorum ve bunalr olalı 8 ay oldu.... geçen hafta şu büroyu kapatsam mı dedim.. çünkü gün içerisinde saçma sapan insanlarla mücadele ediyorum... hala bir icra takibi açamadım çünkü insanların alacaklarının peşine düşmek için bile ayıracakları harç parası yok, zaten ocak şubat ayları vergi ayıdır ve seçimdi, bayramdı yılbaşıydı derken vergi aylarını da geçtikten sonra marta kaldı işler... sonra havalar ısınır insanlar tatili düşünür ve adli tatile kadar da sallanırız... insanlar da para yok.. insanlar avukatı bir lüks ihtiyaç olarak algılıyor.. çünkü vatandaş tek başına adliyede işlerini görme hak ve yetkisine sahip.. hal böyle olunca avukatlık zengin insanın başvuracğı bir yol.. eczaneden nasıl ki bazı ilaçları reçetesiz alamıyorsak avukatsız da aslında bir çok iş olmasa bu sorunlarımız azalacaktı ne yazıkki cmk alacakları bile güç bela alınıyor.. yaramız büyük.. üstelik 4 sene belki kimimiz daha da fazla bir üniversite hayatı yaşadı kimbilir ne zorluklarla.. neticesi bu olacak idiyse ben liseden sonra zengin bir koca bulur bir evlat sahibi olur şimdi onu ilkokula yazdırırdım.. milli bir servet çöpe gitti.. en azından ezici çoğunlğun durumu bu şekilde... babam ve annem olmasaydı galiba kötü yola bile düşmüş olabilirdim.. ( tabiki değil ama durumu anlatabilmek için teşbihte hata olmazsa ) şimdi sudan çıkmış balıktan daha da kötüyüm.. hiç değilse sudan çıkan balık vaktiyle güzel günler geçirmişti...

şimdi ne yapabilirizi düşünmek zamanı.. büromu kapatmayacağım... kararımı şimdilik erteledim... kumar oynayacağım belki bir gün biri gelir ve diğerlerini de kısmetiyle getirir... ama yine de başka birşeyler yapmalıyım..

deneyimli bir avukat bulup ona yardım edbilirim bir kaç ay hoşuma giderse kapatır onla devam ederim.. gitmezse de öğrediğim cebime kalır.. belki para bile istemem.. çünkü büroyu açmak yetmiyor ... işçi avukat diye kendine kızanlar var ya sakın kızmasınlar o hayatı tadında bırakmak kaydıyla deneyimi kaznmaya devam etsinler.. kaleme verdiğiniz bir pulun bile kıymeti var küçümsemeyin çok şey öğreniyorsunuz hiç değilse kalemdeki müdürleri tanıyorsunuz.. bu en basit örneği idi.. çünkü kendi işiniz olunca bir süre yanınızda biri olmazsa her işi kendiniz yapıyorsunuz biri olsa bile ona ne yapacağını yine siz anlatıyorsunuz..

nasıl müvekkile ulaşılır, deneyimli arkadaşlarımdan bunu öğrenmek isterim...

avukatlık zor zanaat.. yeni hayata başlayanlar için şu an belli sıkıntıları bir daha yazayım.. sigortalarımız ödeyemiyoruz... okulda aldığımız kredilerin ödeme günü geldi.. büro masrafı başlı başına bir memur maaşı kadar yaklaşık.. e herkesin bir özle harcaması da var.... geleceğe borçla başlamış olmanın sıkıntısı bizi hasta edecek ve işin kötüsü bir sağlık güvencemiz de aslına bakarsanız yok.. çok mu karamsarın.. belki de... farklı düşünen varsa buyursun gelsin..