Kendime kedi almaya gittiğimde bir sürü şirin şeker sevgi dolu kedi yavruları sevdim ve herkezi şaşırtarak hiç bir özelliği olmayan çekingen, soğuk mesafeli bir kediyi kapıp eve getirdim.. Tek düşüncem nasıl olsa ötekileri şirinlik ve güzellikleri kendilerine ev bulabilirlerdi.. Eh kedi de kedi olduğuna göre fazla kurcalamanın anlamı yoktu.. Kedimin ismini Huzur koydum.. Gerçekten yorgun bir şekilde eve geldiğimde onunla kucak kucağa uyuyor ve dinleniyordum..

O çirkin ve soğuk kedi nasıl oldu da bu kadar güzel ve asil kediye döndü ben de anlamadım.. Üstelik bir kediden beklenmeyecek kadar sadık ve sevgi dolu.. Her şeyden önce beyaz gölgem gibi bir şey gel diyorum geliyor dur duruyor, git gidiyor.. Önceleri acep yanlışlıkla köpek mi aldık diye düşündüğüm bile oldu..

Genelde çalışma masamın üstünde uyuyan kedim beni işe yolculadıktan sonra tüm gün kapıda beni bekler halde bulurum.. Evdekiler ise eve gelmeden bir iki dakika öncesinden kedimin kapıda ağladığını ve kapıyı açmaları için yalvardığını, yurt dışını çıktığımda yemek yemediğini, yemek yediğinde ise dünyaya küstüğünü çalışma sandalyeme kimseyi yaklaştırmadığı anlatırlar..

Huzur eve geldiğinde ortanca oğlum ondan hiç hoşlanmamış hatta odasına girme ihtimaline karşılık hep kapısını kapalı tutmuştu.. Ama bir yolculuk sırasında içinde bulunduğu araba 45 tonluk beton kamyonu ile çarpışıp araba hurda haline gelince "Benimle birlikte uyuyacak bir kedi" istiyorum diye tutturdu..

Tamam dedim Huzur senin kedin olsun.. İmkansız kabul etmiyor.. Siz de kazanın büyüklüğü karşısında soğukkanlılığını yitirmek istemeyen bir anne babasınız.. Çaresiz oğlumla gidip şirin minicik bir kedi yavrusu almak zorunda kaldık..

Ortanca oğlum evdeki kediye uyması için mi yoksa farklı bir tepkiden mi bilmem kedisinin ismini Muzur koydu.. Gerçekten iyi bir sahip oldu.. Onun herşeyi ile gayet düzenli bir şekilde ilgilendi.. Ta ki okumak için evden ayrılana kadar.. Zavallı Muzur uzun süre yemeden içmeden kesildi.. Sahipleri gidince intahar eden kedileri duyduğum için uzun süre pencereleri kapalı tuttum.. Kediyi gözümün önünden ayırmadım.. O ağladıkça ufak bir bebekmiş gibi avutmayı tercih ettim..

Yani dostlar şu an iki tane kedim var.. Huzur ve Muzur ikiside beyaz, ikiside devamlı arkamda.. Onlar benim beyaz gölgelerim.. onlara baktığımda bunların neresi nankör diye düşünmeden edemiyorum..