Pazartesi günlerini hiç sevmem. Üstelik canım da fena sıkkın. Aslında sabah yazmak istedim, sonra belki akşama geçer dedim. Ama geçmedi. Sebebini bende bilmiyorum. Bildiğim tek şey ; Şu an bir dağın başında yalnız olmak istediğim. Ne gazete, ne tv., ne radyo, ne de arkadaş… Başımı avuçlarıma yaslayıp, uzun uzadıya gökyüzünü seyretmek. Hayat penceremden biraz geçmişime bakmak ve biraz da hayal kurmak. Bazen anlamsız ve nedensiz can sıkıntıları olur ya, bu ondan galiba. Sonra düşündüm, dağın başında olmak iyi de yemek işi nasıl olacak? Sonra hepsinden vazgeçtim. En iyisi mesai sonrası uzun bir yürüyüş yapmak. Umarım elektrik direklerine çarpmam.



Biraz erken oldu, bari iyi akşamlar diyeyim.