İdam cezası öyle bir cezadırki, bu cezaya çarptırılan kişinin dünyadan kovulması, çıkarılması, bedeniyle irtibatının kesilmesi, kısacası bundan sonra dünya üzerindeki fiziksel yaşamına son verilmesidir. Yani biz dünyada bu ülke üzerinde yaşıyoruz, ama bizi öyle bıktırdın, öyle canımızı sıktın ve öyle ıslah olamayacağına inandırdınki seni öldürmezsek hatta kapalı bir mekanda yaşasan ve kimseyle görüştürülmesen bile yaşamana tahammülümüzü bıraktırmadın, demektir. Senin bu yaptıklarından sonra yaşamandan rahatsızlık duyuyoruz, bu yaptıklarından sonra yaşaman kafamıza takılıyor ve ölmediğin için bir türlü içimiz ferahlamıyor... demektir.
Şimdi bize göre bir insanın yaptıkları toplumun vicdanını böyle düşünmeye sevkedebilir mi?
Toplumun bir birey hakkında böyle düşünmeye hakkı var mı?
Tüm toplum birleşse bir birey hakkında böyle hüküm kurulmasını sağlamaya hakları var mı?
Bu soruların cevabı sanırım bizi idam cezasının verilmesine veya verilmemesine götürür.
Cezaya çarptırılanın yerine kendimizi koyarak veya cezaya çarptırılanın babamız ya da annemiz vb. olabileceğini göz önünde bulundurarak.
İdam cezalık suçun mağdurunun kendimiz veya babamız ya da annemiz olabileceğini düşünerek. Kısaca çok boyutlu ve çok unsurlu düşünerek aklın yetmediği yerde vicdan referans olarak kullanılarak cevap bulunmalı...
Saygılarımla...