Konuyla ilgili ama biraz daha genel bir katkı yapmak istedim.
Hukuk, kaynağını toplumsal ilişkilerden alır. Yoksa hukuk katı normlar bütünü değildir. Eğer toplumsal ilişkilerimizde sıkıntı varsa bu sıkıntıların çözüm yolu yine hukuk olacaktır. O halde hukuk, bir yandan kaynağını toplumsal ilişkilerden alırken diğer yandan da bu ilişkileri denetleyen bir nevi denetim kurumu niteliğindedir. Bunları söylememdeki kasıt, yukarıda bahsedilen türde ilişkilerde kadını veya erkeği suçlamak yerine bu konudaki toplumsal yetersizliklerimize dikkat çekmektir. Hepimizin malumudur ki, görücü usulü evliliklerin ağırlıkta olduğu toplumumuzda, sayısız mutsuz evliliklere tanık oluyoruz. Bu tarz yanlış/mutsuz evlilklerde eşlerden birinin (kadının tarihsel diyalektiği gereği bu tarz bir özgürlüğü olamadığı için genellikle erkeğin), aradığı sevgiyi bulduğu yerde kalması da olağan karşılanmalıdır. Ben 2. veya 3. kadın/erkek değil kişinin özlemini duyduğu sevgiyi bulduğu adres olarak değerlendirilmelidir inancındayım. Hayatın her aşamasında her zaman ihtiyaç duyulan ve olmazsa olmazı olan sevgi kavramı, tüm insanların hayatlarının vazgeçilmezidir. Hiç kimse sırf başkasına (eşine veya 3.şahsa) zarar vermek için 2.bir ilişki yaşamaz bence. Çevremizde çokça gördüğümüz gibi, ne yazık ki meşur deyimle saçını süpürge etmek te böyle bir boşluğu kapatmaya yetmiyor. O halde toplumumuzun bir gerçeği olan bu tarz ilişkilerin bu denli yaygın hale gelmesinde, bireylere inmek yerine, hala evliliği hayatın olmazsa olmazlarının en başına koyan ve bu tür aşılamalarla insanların genç yaşlarda ya da görücü usulü evlilikler içerisinde bir süre sonra evlilik adı altında iki kişilik yalnızlıklar yaşayan bir toplum haline gelmesindeki sıkıntıları görmek ve sağlıklı ve mutlu aile kavramı için, evvela bu tür toplumsal eksikliklerin giderilmesinde hem birey hem birer hukukçu olarak üzerimize düşeni yapmalıyız. Yoksa kadını veya erkeği suçlamak veya tazminatlar bazında bu sorunların çözümü imkansız tabi. Hepimiz biliyoruz ki, bu tarz ilişkilerde ne kadın ne de erkek suçlu! (Kötüniyetli istisnaları ayrık bırakmak lazım!)