Denge
Boyumun yarısına varmayan bir yüksekliğin üzerinde, sağ elim çenemde Roden in heykeli gibi oturuyorum..



Taş gibi soğuk, mermer gibi yontulmuş, öylesine..

Bir terazinin ortası ve dengesi gibiyim.. Sağıma konan her şey ,solumdan eksiliyor, soluma konan her şey sağımdan eksiltiyor.. Bir türlü kefelerin dengesini gösteren hep öpüşen iki insana benzettiğim mizan aynı noktada buluşmuyor..Sol elime alsam farketmiyor, sağ elimde zaten bildiğiniz gibi..


Öylece bakıyorum dengesiz hayatıma, beş dakikada her şey değişip karışıyor, bir el aniden düzenliyor..Böylece sürüp gidiyor, eksilen ve artan dengesizliğim..

Tersinden sayasım var bu günlerde .. Üçten geriye, 0 sıfırı görmemek eksilmemek daha fazla ama...

Hiç olmazsa böyle gitsin EKG çizgisine benzer hayatım, düz çizgi bitişim olmasın sıfır noktasında, yükselen ve akçalan değerler aynı kalsın...

Duymayıp, görmeyip, bilmeyip, sevmeyeyim..3 maymun gibi değil, kendi hayatımın ilk güleni ben olayım..

Eğleneyim kalp çarpıntısı, adrenalin, bekleyiş, gerilim, çözümlerle...

Bekleyeyim, susayım..Karar vermek uygun değil nasılsa, dengeler yerini bulmayınca...Şimdilik jöle gibi hangi kaba konursa onun şeklini alan olmayayım...

Bir deniz kenarında, uzaklara bakarken bir solukta, geriye kalan hayatın düz çizgisini çekip durulayım, durayım..

Ve az kaldı, başlıyor..

3-2-1