Ben meselenin hukuki yönüne değil de vicdani yönüne değinmek istiyorum. Avukatlık stajımın bitmesine bir aydan az zaman kaldı ve şu sıralar şafak sayıyorum
Bundan iki ay kadar önce boşanma davası açmayı düşünen bir yakınım kendisine profesyonel yardımda bulunmamı istedi. Birlikte çalıştığım Avukat Bey’in muvafakatiyle tıpkı bir avukat gibi müvekkille görüştüm, boşanma nedenlerini ve dava için gerekli diğer bilgileri öğrendim. Dava açılıp açmama konusundaki görüşümü bildirmek için müvekkilden bir gün mühlet istedim. Aslında ben dava açılması taraftarıydım.
Aynı günün akşamı topladığım verileri Avukat Bey’le paylaştığımda, kendisi on beş yıllık mesleki deneyimiyle dava açtığımız takdirde yaşanacak ispat sorununu, çok büyük ihtimalle davayı kaybedeceğimizi bana gerekçeleriyle anlattı. “Ben bunları hiç düşünmemiştim” şeklindeki tepkime de “İşte bu yüzden size bir yıl staj yaptırıyorlar” diye karşılık verdi
Elbette bu benim kötü bir avukat olduğum şeklinde yorumlanabilir Fakat benim bu olaydan çıkardığım sonuç, daha öğrenecek çok şeyim olduğu idi. Bir hukuk öğrencisinin ise böylesi bir sorumluluğu almak için biraz daha beklemesi gerektiği düşüncesindeyim