Küçük kız beni hatırlıyor musun,,, bir deniz kıyısındaydık sevgiliyle ben, Karadeniz’di, dalgalar köpük köpük koşuyordu uzun upuzun kumsala, baharın ilk aylarından biriydi, mart mıydı?,,, orada küçük kumdan bir tepenin üzerinde durmuş denizin uzaklarına bakıyorduk,,, sen geldin kardeşin ve annenle birlikte, kırmızı bir hırka vardı üzerinde, gözlerin gibi siyah saçların iki yanda örgülüydü,,, kahverengi, avköpeği kırması bir yavruydu peşinden koşturduğun,,, sonra bizi gördün ve durdun, sonra nasıl olduysa bana doğru koşmaya başladın, yüzünden gamzeli gülücükler taşıyordu,,, bir kırçiçeği kendini özgür kılıp toprağından silkinip havalansa bu kadar olurdu,,, baharın tazeliğinde kanat çırpan bir masumiyet kelebeği de değilsen, neydin sen,,, o an ne yapacağımı bilemedim,,, dalgalar bile uysallaşmış mışıl mışıl bir uykunun kollarına bırakmışlardı kendilerini,,, çığırtkan martılar susup ve havadan yere doğru süzülüp yosunlu kayalıkların üzerindeki seyir yerlerine çekildiler,,, ortalığı kaplayan ani sessizlik herkesi ve her şeyi tutsak almış, büyük bir merakla bizi gözlüyordu…


Küçük kız beni hatırlıyor musun,,, gelip birden bacaklarıma sımsıkı sarılmış ve öylece kalakalmıştın,,, hesapsız kitapsız bir umudun vaadi gibiydin.