Her şey birden olmuyor tabii,,, pek çoğunun farkına sonraları varıyoruz,,, en başta kendimizin,,, bilincimizin,,, etrafımızın,,, etrafımızdaki insanların, asıl önemlisi,,, ben kimim,,, o kim,,, farklılıklarımız ne,,, aynılıklarımız,,, ayrılıklarımız,,, ortaklaşalıklarımız,,, ve bütün bunların ifade aracı dilimiz,,, anadilimizde bulduğumuz,,, zamanla dilimize pelesenk ettiğimiz sözcüklerimiz,,, ne öğretildiyse o,,, aileden,,, okuldan,,, okuduğumuz kitaplardan,,, arkadaş çevresinden,,, sonraları radyolardan, tv’lerden,,, hep bizbizeyiz ya anlaşmak kolay,,, hasım görüp, karşımıza aldıklarımız,,, biz’den saymadıklarımız,,, hatta her an patlamaya hazır gerilimler içinde yüzümüzü dönüverdiğimiz eşimiz, dostumuz, yakınlarımız, tanıdıklarımız, için de stoklanmış küfürler cebimizde,,, sapana yerleştirilecek çakıl taşları gibi hazır, cephaneliklerimiz onlar,,, şiddetin ajitasyonu,,, yaralayıcı,,, aşağılayıcı,,, ötekileştirici,,, “dil yaresi” dedikleri türden,,, kolay kolay silinemeyen lekelenmeler,,, çoğu da cinsel çağrışımlarda çınlayan,,, erkek egemenliğinin pervasız saldırganlığında…

Sadece küfürler mi,,, yapılan espriler,,, anlatılan fıkralarda hep kadın cinselliği üzerinden göndermeler,,, farklı dinlere, dillere, renklere, kültürlere, sakatlara, kadınlara, yaşlılara, çocuklara yönelen sözel şiddetin odağında çınlayan dilimiz ne de utanmaz,,, demokrat olmak, sosyalist olmak, devrimci olmakla kurtaramıyor kendini bundan insan,,, bilincinde tezahür edeni diline yansıtamıyorsan eğer,,, ne söylesen boş,,, mangalda kül bırakmayan kükremelerin de beyhude,,, eninde sonunda,,, döner kendini vurur dilin,,, anlamazsın,,, anlayamazsın.