Kendi tarihimin arşivini tutmalıyım, başkalarının belleği yanıltıyor çoğu kez, unutturuyor, aldatıyor, yanıltıyor,,, daha dün gibi sandığın hatıraları elinden çekip alasılar,,, sadece hatıra değil ki onlar,,, yüzüme, bedenime, zihnime atılmış çizikler gibi sahici, belki çoğu acıtıcı ama içlerinde mutlandıran ve umutlandıranlar da az değil ki onlar en darda, en zorda, en karanlıkta kaldığım zamanlarda bile beni hiç terk etmeyen bir sevda türküsü gibi duyuruverir kendini,,, bir başına türkü söylemenin cesaretini yitirmemek gerekir o yüzden,,, hele sen başla, sesine ses verenleri de duyarsın, bazen yanıbaşında bazen çok uzaklarda, ama duyarsın,,, kardeş gibidirler türküler, dilden dile, elden ele dolaşır, çoğalırlar…

Yağmur, fırtına ve kar içinde dönüyor günler,,, doğa mevsim mevsim hatırlatıyor kendini,,, havada kuş, suda balık, toprakta karınca ve tohum çekilir kendi kuytuluklarına, kış uykusuna yatar yabanda hayat,,, gün olur devran döner, gökkuşağının ardından parlar güneş, kendini hatırlatır.