Sevdiklerimiz içindi bu dizelerim...
Duygusal anlamda sevgililerimiz olduğu kadar,
annemiz,babamız da olabilir,
çocuklarımız, yeğenlerimiz kuzenlerimiz de,
aynı ofiste çalıştığımız dostlarımız da,
kapı karşı komşumuz da...

Hatta apartmanın giriş kapısında,
her sabah karşılaştığımız site sakini
(ALİ BEY,ASUMAN HANIM,kapıcı RASİM EFENDİ'de de
olabilir.
Mesela yani!

Hani hep günaydın!
İyi akşamlar!
Nasılsınız? Diyemediğimiz ve hep içimizde kalan bu kısa cümlecikleri onlar taşındıktan ya da vefat ettikten sonra içimizden geçiririz ya!

Birbirimizin kıymetini,henüz yaşıyorlarken,
henüz yakınımızdayken bilmemiz gerekir,
diye düşünüyorum.
Haksız mıyım?

NİLGÜN