|
|
|
|
|
|
Sorunlar çok çalışmayla, emekle, özveriyle, elinizi taşın altına koymakla, insiyatif almakla ve karanlığa mum yakmakla çözülür. Bu sadece "avukatlığı kurtarırken" geçerli değil, zor durumda gördüğünüz neyi kurtarmak isterseniz isteyin bu ilkenin geçerli olduğunu düşünüyorum.
Sayın Konyalı'nın da isabetle tesbit ettiği üzere, bizim sorunumuz bence meslektaşlarımızın (çoğunluğunun) bu konuda bir çalışma ya da çaba sarfetmeden sadece şikayet etmelerinde yatıyor. Keza bu sorun da sadece avukatlığı kurtarmak isteyen meslektaşlarımıza özgü değil, kendi idealleri doğrultusunda birşeylerin kurtulmasını isteyen toplumuzun çoğu kesimi için geçerli.
|
|
 |
|
 |
|
Ben sevgili admin'in görüşlerine aynen katılıyorum.Tatışalım konuşalım.Sonunda bir karara varalım.Ve ulaştığımız kararı uygulayalım.Yani taşın altına biz de elimizi koyalım.
Mücadelemize en zayıf halkadan başlayalım.Mücadelemize başkalarını eleştirerek değil,kendimizi eleştirerek ve kendi baromuzu harekete geçirerek başlayalım.
Bireysel mücadele çok yıpratıcıdır.Ama bireysel mücadele olmadan baro örgütünü harekete geçirip örgütlü micadele olmuyor.
Size bir örnek vereyim.
Ben Beyoğlu 3 Ağır Ceza Mahkemesinden ,sanık ile müdafiisinin yan yan oturtulacağına ilişkin karar verildiğini ve bu karı kahramanca alan arkadaşlarımın mücadelesini burada Türk Hukuk Sitesinde öğrendim.
Onları alkışladım
Alkış yeter mi?Yetmez.
Gittim ağır ceza mahkemesine.Dilekçe yazdım.Ekine bir tomar karar ve BArolar Birliği yazılarını ekledim."Ben de sanığı yanıma isterim!"dedim.Ne oldu?Mahkeme heyeti talebimi red etti.Ben talebimden vaz geçmedim.Önümüzdeki duruşma başlar başlamaz aynı talebi bu defa dilekçeme bira daha çokça kağıt eklenmiş olarak yapacağım.Mahkeme yine red ederse ne olacak?Ben yargılama aşamasında sanıkla görüşme talep edeceğim.Tutanağa geçirttireceğim.Yani bir duruşmada ben sanıkla görüşmek için bir bahane uydurup talepte buluncağım.Bu eylemimi de sizlerle paylaşmak için KAHRAMAN CMK AVUKATI,AĞIR CEZA MAHKEMESİ HEYETİNE KARŞI bşlıklı yaı ile sizlere duyuracağım.
Şimdi ne yapıyorum.Oturup bekliyor muyum?Hayır.
Mersin 1.Çocuk mahkemesinden veMersin 2 Çocuk Mahkemesinden tutuksuz snıklar için müafii olan benim yanımda bulunmaları kararlarını aldım.Şu anda bende sanık ile müdafiisinin yanyana duracağına ilişkin 5 tane karar var.Bir tanede beyoğlu 3 Ağır Mahkemesinden 3 tanesi Mersin 1 ve 2 Çocuk Mahkemesinden 1 tanesi de İzmir 2.Ağır Ceza Mahkemesinden.verilme karar.Bundan böyle beni kimse tutamaz.nerede bir ceza mahkemeine girsem ilk işim anık ile müdafisinim yanyana olmalarını talep ediyorum.
Diğer taraftanda mensubu olduğum Baro başkanlığına iki dilekçe yazdım.Beni desteklemelerini istedim.Deteklemiyorlarsa da nedenlerini açıklamalrını istedim.Öyle kapalı kapılar arkasında "Aferin seni detekliyoruz.Arkandayız deyim sonra çekilmece yok.Barolarda açıkça görüşlerini açıklamalıdırlar.Sorunlar hakkında görüş açıklamaya korkuyorlarsa bizavukatlar onları açıklama yapmaya icbar etmeliyiz.
ha bu arada ne oldu.hakimler beni dövdü mü?hayır.Sövdü mü?hayır.Yine işime devam ediyorum.Sadece hakimler beni yeni bir duruşmada görünce gözümün içine bakıyorlar:"Acaba talepte bulunmayı unuttu mu"diye.
Bu örneği niye verdim?Arkadaşlar,hak verilmez alınır.Kimsenin bize hak vereceği falan yok.Bir konuda sorun varsa çözüm yolları bulunmalı ve uygulanmalı."Başkası yapsın ben onun nimetine konayım,"düşüncesi yanlış.
Selam ve sevgiyle kalın
