hayatta insan yalnız olmamalı. yalnızlık Allaha mahsustur. çevreden gerçekten değer verdiğin, ama o değeri hak eden dostlar olmalı. eğer gerçekten dostun varsa ne mutlu sana. sen onun için ölmeği düşünürken o senin için ölebilmeli. ama sende o değeri haketmelisin. işte asıl sorun da burada... zor zamanında etrafında kimseyi bulamazsın. ama geniş zamanda herkes dosttur. sıkışınca seni arayan, ama ferah zamanında seni pek hatırlamayan yada sadece lafta hatırlayanlar acaba gerçekten arkadaş mıdır. böyleleriyle arkadaşlığın devam etmesinde mana var mıdır???