03-06-2007, 22:47
|
#6
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... zira hepimiz çevermizdekileri nasıl mutlu edebilirz değilde çevermizdekilerden nasıl mutlu olabiliriz diye düşünüyoruz....
|
|
 |
|
 |
|
 |
Alıntı: |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
mutlu olmayi degil de, mutlu etmeyi ogrenerek buyutulseydik..?
bilincli ya da bilincsiz, tum çatılı-çatısız hanelerde; odullendirme, cezalandirma, korkutma, sindirme, adam etme yontemleri kucuk benligimiz uzerine yogunlastirilmasaydi da, bizim disimizdakilere yonlendirilerek duyumsatilsaydi... yani empatiyi dogalligimiza sindirebilmis olabilseydik.
bu kadar yara alir, bunca acımasız olmayı ogrenebilir miydik?
egolarimiz yumusatilsaydi, iyi, erdemli insan olmanin, mutlulugu kendi disindakilere verebilmek oldugunu ogrenerek buyuseydik herbirimiz.. en iyi olmak , baskalarina en cok yarari dokunan olmakla olculseydi... birinciliklerimiz parayla, ihtisamla, nihayetinde egoizmle olculmeseydi..bu kadar vurdumduymaz ve ötekinin mutsuzluğundan haz alan kucuk insanlar olmamayi basarabilseydik.
ne kadar ütopik geliyor.
kisiliklerimizin derinliklerinde ayri donemeclerde alinmis yaralar ne yazik ki tümüyle kapanmiyor ve istemsizce kan kani istiyor.
karanlik ve soguk, degil mi ?
|
|
|
|
|
|
|
02.01.2003'te başka bir foruma yazmışım. Mesajı okuyunca aklıma geldi  |