Eşim bir dönem evlilik yıldönümün unutmayı alışkanlık haline getirmişti.. O evlilik yıldönümünde de unutacağından adım gibi emindim.. Evimizin arkasındaki seramikçinin önünden geçerken ani bir karar ile içeri girip kupaların üstüne isim yazıp yazamıyacaklarını sordum.. Tam zamanında geldiğimi büyük bir partiyi o gece fırınlayacaklarını belirttiler..

Bende iki tane seramik kupanın üzerine eşimin ismini ve soyadını yazmalarını istedim.. Orada ki hanım aslında seramik değilde porselen üzerine yazının daha şık olacağını ve gidip satın almamı bekleyebileceklerini belirttiler..

Bense seramik olmasının yeterli oluğunu hatta unutlacak bir evlilik yıldönümü hediyesi olarak bunun eşime çok bile olduğunu belirtim.. Seramikçi hanım gülmeye başladı, o sırada telefonda konuşan ortağı şaşkın şaşkın bana baktı..

Ertesi gün kupaları almaya gittiğimde ismi doğru ama soyadımızı çolak diye yazdıkları görünce gülmeye başladım. Yapılacak bir şey yoktu gidip doğru dürüst bir hediye almak zorunda kaldım.. Evet tahmin ettiğim gibi o evlilik yıl dönümü eşim unutmuştu..Bu olay olalı on senenin üstünde zaman geçti..

Ama sonra ne olduysa eşim, evlilik yıldönümlerini bende önce hatırlayan ve programlar yapan bir eş haline geldi..