T.C.
YARGITAY

1. CEZA DAİRESİ

Esas No : 1995/3828
Karar No: 1996/488
Tarih : 28.02.1996


K.'yı kasten öldürmekten sanık İ.'in yapılan yargılanması sonunda; Hükümlülüğüne ve diğer sanık K.'in üzerine atılı müsnet suçtan beraatine ilişkin K. İkinci Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 14.7.1995 gün ve 238/173 sayılı hükmün kendisine ait mahkumiyet ciheti sanık İ. ile müdahiller taraflarından Yargıtayca incelenmesi istenilmiş, sanık duruşma da talep etmiş ve hüküm kısmen re'sen de temyize tabi bulunmuş olduğundan dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle; Sanık hakkında duruşmalı, müdahillerin temyizi veçhile incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

KARAR : 1-Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık İ.'in suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı sebeplerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, sanık K.'in mahkumiyetine yeterli delil olmadığından beraatine karar verilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık İ.'in ve duruşmalı incelemede müdafiinin; eksik soruşturmaya ilişen, müdahil vekilinin; bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle sanık K. hakkındaki hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi (ONANMASINA)

2-Sanıklardan İ.'e ilişkin sair temyiz itirazlarına gelince:

Olay gecesinden önce sanık İ.'in evi civarında sık sık atılan silahlardan rahatsız olduğu, olay gecesi maktülün yanında arkadaşı S. olduğu halde, yolda giderlerken kuru-sıkı tabanca ile 6'şar el havaya ateş etmelerinden sonra adı geçen sanığın silah atan şahısların bulunduğu tarafa doğru av tüfeği ile ateş etmesi sonucu maktülü yaralayarak ölümüne neden olduğunun dosya içeriğinden açıklıkla anlaşılması karşısında; taraflar arasında öldürmeyi gerektirecek bir husumet bulunmaması, sanığın 20-50 metrelik bir mesafeden ateş ettiği belirlenmekle birlikte atış mesafesinin ve sanığın hedef seçme imkanı bulduğunun kesinlikle belirlenememesi, olayın gece vakti cereyan etmesi de göz önünde tutulduğunda maktüldeki yaraların hayati bölgelerde olmasının sanık İ.'in öldürme kastı ile ateş ettiğinin kesin delili olarak kabul edilemeyeceğinden, eyleminin yaralama kastı ile yaptığı eylemle ölüme neden olma olarak nitelendirilerek TCK.nun 452/1, 51/1, 59. maddelerinin uygulanması suretiyle cezalandırılmasına karar verilmesinde zorunluluk bulunduğu, suç aletinin ve husule gelen yaraların nitelikleri gözönünde tutularak TCK.nun 452/1. maddesi ile temel cezanın asgari haddin üzerinden tayini suretiyle hak ve nesafete daha uygun bir karar verilebileceği halde yazılı şekilde hüküm kurulması,

SONUÇ : Yasaya aykırı, sanık vekilinin temyiz itirazı bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün tebliğnamedeki isteme aykırı şekilde (BOZULMASINA) 28.02.1996 gününde oybirliği ile karar verildi.