Sayın Korayad;

Bence verdiğiniz kararın dayanağı suçun işlenmediği değil, şüphenin sanık lehine yorumlanmasıdır.

Yoksa senedin düzenlenip bankaya verilmesi ile suç oluşur.

Bu tacirlerin bankaya kredi senedi vermekte çok sık kullandıkları bir yöntemdir ve olayda da anlatıldığı gibi genellikle senedi veren tacir senedi öder ve alır.

Bazen ise ihbarnameyi alan komşu/arkadaş koşarak savcılığa gider.

burada senet aslı ele geçse idi sahte evrak tanzimi suçu kanıtlanacaktı. İğfal kabiliyetinin olup olmayacağı ayrı bir tartışma konusu.

Bence kararın özünde senetin ele geçmemiş olması ve bu nedenle inceleme yapılamamış olması yatıyor.

Yargıtay ise beyanlara/yoruma dayanarak suçun oluştuğuna karar veriyor. Buradaki dayanak senedin kayıtlara girmiş olması. Ama kim tarafından düzenlendiği açık değil. Bir varsayım olarak sanık tarafından düzenlendiği kabul ediliyor.

Şöyle bir varsayım yürütelim.
Müşteki sanığın arkadaşı, senedi mizaladı veya imza atmasına onay verdi. Sonradan araları bozulduğu için saldırdı. Şimdi senedi müştekinin mi sanığın mı imzaladığını nasıl anlayacağız?

Ben her bonoya farklı imza atarsam bonolar benim olmaktan çıkacak mı? İmza incelemesi yapılacak ama İMZA BENİM İMZAMA BENZEMESE BİLE BENİM ELİM MAHSULÜ OLDUĞU saptanacak. Öbür türlü imzayı kimin attığının saptanması olanağı yok.

Yargıtay da bu işi bizim kadar bildiği için yan kanıtlara dayanarak sonuca gitmiş. Bence yanlış.

Saygılar.