Gözünü kapatıp şöyle arkana yaslanmak ve sesleri dinlemek. İçinden geçenleri, dışarda söylenenleri.. Arada bir nefes almak için durmak ve ne kadar yol katettiğini görmek için duraklamak gerekiyor. Attığın taşın ürküttüğün kurbağaya değip değmediğini görmek.. Kürek çekerken akıntıya doğru mu çektiğini yoksa yelkenleri şişieren rüzgarın sana oyun edip etmediğini görmek.. Arada bir bir fincan kahveni alel acele ve soğutarak, yarısı bardağında unutulup buz gibi olunca içmek değil de, hakkını vererek daha soğutmadan ve dumanı üstünde içmek gerekiyor.. Sigaranı kül tablanda unutmadan sonuna kadar içebilmek..

Arada bir duraklamak gerekiyor.. Hayatı yaşamayı da unutmamak galiba..