ŞEMSİ BELLİ
1929 Arapkir-11 Ekim 1995 İstanbul

Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi.(1956) Gazetecilik, öğretmenlik, Birlik Partisi Genel Sekreterliği yaptı. Kervan ve Çadır dergilerini, Memleket ve Son Posta gazetelerini, Şiir Defteri dergisini yayınladı. Öykü, inceleme, oyun ve anı türlerinde çalışmaları vardır. Özellikle “Anayasso” isimli şiiri 1968 kuşağı gençliğinin meydanlarda tekrarladığı sembol şiiridir.

Şiir Kitapları: Köy Akşamları (1947), Bahar Şarkısı (1948), Başşehir Sokağı (1957), Güz Çiçeği (1958), Şeytan Diyor ki ( 1959), Bahar Güneşi (1959), Uykusuz Trenler (1960), Cankuşum (1969), Boncuk Kutusu (1960), Karpuz Dilimi (1961), Gelin Telleri (1962), İpek Kaplı Defter (1962), Öpme Beni Bu Akşam (1962), Satırbaşı (1963), İkisi Birden (1963), Güzçiçeği (İkinci cilt, 1965), Anayasso (1968), Bir Yangının Külü (1974), Otopsi (1974), Renkli Balonlar (1974).

ANAYASSO
Gul, gurban olduğum Hökümet Baba!
Baa bir alfabe veremez miydin?

Gara dağlar gar altında galanda
Ben gülmezem
Dil bilmezem
Şavata’ dan Hakkari’ye yol bilmezem
Gurban olam, çaresi ne, hoooyy Babooov?

Bebek yaniir, bebek hasda, bebek ataş içinde
Ben fakiro
Ben hakiro
Dohdor, ilaç, çarşı, bazar, tam-takiro
Gurban olam, bu ne işdir, hoooyyy Babooov?

Çonçiğ ağliir, çonçiğ öliir, geçüt vermiy Zap Suyi
Parasizo
Çaresizo
Ben halsizo, ben dilsizo, şeher uzah yolsizo
Bu ne haldır, bu ne işdir, hoooyy Babooov?

Gara dağda gar altında ufağ ufağ mezerler
Yeddi ceset hetim hetim Zap Suyinde yüzerler
Hökumata arzeylesem azarlar
Ben ketumo
Ben hetimo
Ben ne biçim votandaşım, hoooyyyy Baboooovvv?

Şavata’ dan Angara’ ya ses getmiir
Biz getmeğe guvvatımız heç yetmiir
Malımız yoh
Yolumuz yoh
Angara’ ya ses verecek dilimiz yoh
Ganadımız, golumuz yoh
Bu ne biçim memlekettir, hoooyyy Babooovvv?

Yerin, yurdun, adresesin bilmirem.
Angara’da: Anayasso!
Ellerinden öpiy Hasso
Yap bize de iltimasso.
Bu işin mümkini yoh mi hoooyyy Babooovvv?


BU ŞEHRİN IŞIKLARI
Şehrin bütün pencereleri yandı
Sofralar kurulmuş her evde şimdi.
Sofralar ki, insanlar oturur yığın yığın
Sofralar ki, çatal – kaşık sesleri dolu...

Şehrin bütün pencereleri yandı
Herkes kendi kaderini yaşar yeniden.
Ben de kendi kaderimi yazarım...
Işığı sönük küçük odamda...

Anne diyebilen insanlar vardır.
Yavrum diyebilen kadınlar dolaşır bu odalarda.
Karanlıklar annem benim...
Yavrusuyum gecelerin...

Şehrin bütün pencereleri yandı...
Kimi örgü örer... kimi fal bakar...
Benim fakir evimin penceresinden
Tanımadığım bir hayal bakar...

..........................................

Anneler! okşamayın çocuğunuzu...
Benim annem çok uzaklarda.
İçimde bir damar koptu sanırım.
Kapayın pencerenizi kardeş insanlar
Neş’enizi kıskanırım...