merhaba, öncelikle yardımlarınız için tşk.ederim. Ben 3 yıldır evliyim. Ama evliliğimden hiçbişi anlamadım.Eşim ailesine özellikle annesine çok bağlı dahası bağımlı. Kendisini annesi ve kızkardeşinin mutluluğuna adamış onlar için elinden geleni fazlasıyla yapan biri.Ama aynı hassasiyeti bana ya da bize hiç göstermiyor. Bana gelince cevizin ivi ayrı. Onlara ne kadar cömertse bana da bi o kadar cimri. Bu sadece maddi olarak değil manende öyle. Benimle hiç başbaşa zaman geçirmek istemez ya sıkılır ya uyur ya bi işi vardır, yani her zaman bi bahanesi vardır. Ama annesine kardeşine gelince akan sular durur. Her türlü fedakarlığı yapar onlara, Yemez yedirir giymez giydirir gezmez gezdirir vs.Bana ise artık onunla evli olduğumu kendi ailemden evlenerek artık çıktığımı onları düşünmemem gerektiğini söyler. kendisi de ailemin gelip gitmesini istemez ve kendide benim aileme ya da bi akraba ya da arkadaşıma gelmez. Benim hem kazancımla hem bedenimle artık onun ailesinden olduğumu ve ona ve onun ailesine çalışmam gerektiğini her türlü ima ile sık sık ifade eder.Maddi olarak eşimin evlilik öncesi babasının aldığı bi evimiz var ve içinde oturuyoruz. tapusu eşimin üstüne kayıtlı. Bir de evlilik sonrası alınan bi arabamız var ve ben o arabaya yok denecek kadar az bindim. Eşim beni arabamıza bindirmekten bile son derece kaçınır. Halbuki eşimin de benim de kazancımız iyi. Muhtaç değiliz kimseye borcumuz filan da yok. Eşimin aileside son derece varlıklılar fakat serde açgözlülük var. Yine de gözleri eşimin ve benim kazancımda. Eşimin kazancını zaten başından beri sömürüyorlar. Benim maaşımıda elde etmek istiyorlar ama ben fırsat vermiyorum ama vermediğim için de eşim benden nefret ediyor. Barışık bile olsak bunun hazımsızlığından bana genelde hep agresif davranıyor benimle hiçbişi paylaşmıyor. Diğer taraftan ikimizde 37 yaşında olmamıza rağmen bir an evvel çocuk sahibi olmamızı ne eşim ne de ailesi hiç istemedi.Eşim sürekli çocuk gibi olur olmaz herbişeye de alınır küser aylarca. Evliliğimin yarısı onun bu küstüm oynamıyorum demeleriyle ayrı gayrı geçti zaten. Ailesinin talepleri hiç bitmiyor eşim onlara çalışıyor. Eşim benle her fırsatta küs şimdide öyle 3 ay olcak nerdeyse.Eşimin benden tek beklentisi ona ve ailesine uşaklık etmem, başımı işten kaldırmamam, paramı ellerine saymam. Ve bu arada bana ve aileme hakaretler de bulunuyorlar. Eşim de anneside benimle her fırsatta alay eder dalga geçerler. Ahlakları çok pis. Benim ailemden maddi olarak biraz daha gelirleri iyi diye kibirleniyorlar. Ve güya eşime bana ev vermişler miras bırakcaklarmış diye kendimizi varımızla yoğumuzla onlara adamamızı her türlü eziyetlerine katlanmamı bekliyorlar. Benim psikolojim çok yıprandı. Eşimin başından beri 2 lafından biri ayrılcam senden boşancam senden tehditleri. Bıktım artık.Sürekli beni sindirmenin ve napsakta ezsek napsakta kullanabilsek diye moralimide bozmak için ellerinden geleni yapıyorlar. Eşim arada köprü olması gerekirken o da annesinin bu isteklerine davranışlarına çanak tutuyor hatta hunharca zevk alıyor diyebilirim. Ben şu anda yine de boşanma taraftarı değilim zamana bırakmak istiyorum. Bu sebeplere dayanarak eşimle ayrı yaşama kararı çıkartabilir miyim. O'nun evimizden gitmesini sağlayabilir miyim. ? Çünkü şu anda aynı çatı altında iki yabancı gibi yaşıyoruz sayesinde ve her geçen gün daha bi nefretle bakıyoruz birbirimize belki ayrı kalmak bi müddet iyi gelebilir ikimizede belki bu sürede düşünür taşınır da belki bu hareketlerine bi son verir diye düşünüyorum.En nihayetinde bu da işe yaramazsa o zaman boşanacağım artık. Tşk. eder iyi günler dilerim.