"...
Hakkınızı yargıda aramak da başka bir işkencedir. Yüzbinlerce dosyadan biri olarak, davanız uzar da uzar. Kaybettiğiniz zaman yüzünden, sizde ne "Adalet yerini buldu" hissi ne de bunca zahmete değdiği izlenimi kalır. Yıllarınızı polislerle, yargı kapılarında ve avukatlarla birlikte mücadeleyle geçirmiş, sonunda 'Adalet aramaktan pişmanlık' duyarak bu defteri kapatmışsınızdır.

En çok kullanacağınız söz de 'Keşke şu davayı açmasaydım' olur.

İşte toplumun yargımızla ilgili genel izlenimi budur.

Yoksa, resmi demeçlerdeki gibi 'Terazili ve gözleri kapalı' bir kadın heykeli ve altında yazan 'Adalete kendinizi teslim edin' cümlesi benimsenmez. Aksine, 'Aman kardeşim, ne ödeyeceksen öde veya alacağından vazgeç, ancak bu çarklarının dişlilerinin arasına düşme' denir.

Acı, ancak doğru değil mi? ..."

(Mehmet Ali Birand," "Aklın varsa, mahkemeye düşme", Milliyet,13.01.2012).