Öncelikle şunu yazmak istiyorum ki,SAĞLIK kelimesinin değerini kaybetmeden farkedemiyoruz..
Ne kadar özenli yaşamaktayız.Ne kadar saygımız var taşıdığımızı sandığımız,aslında bizi taşıyan bedenimize..
HER YIL YAŞLARLA BİRLİKTE PERİYODİK OLARAK YÜKSELEN KİLO ARTIŞLARIMIZ..,

Koşuşturmalar ve günlük sorunlarımızdan zaman bularak, tansiyonumuzu bile ölçtürmeye tenezzül etmiyoruz ama bir beyin kanaması ile çat diye yere çakılıveriyoruz, bu ihmallerden dolayı...
Sürekli stres,sürekli yoğun çalışma temposu,spor yok,tatil yok,estetik yok,
dümdüz giden bir yaşam..!

Ama sağlığımız bozulmaya görsün,tüm dengeler altüst olur,olmazsa olmaz saydığımız her kavram siliniverir..
O an için tek önemli olan sağlıktır..
Ya kalp-ya akciğerler..sigaradan dolayı katledilen bu zavallı iki organ..,ya mide,alkol ve stresten nasibini alan bir diğer organ,ya bağırsak problemleri sindirim solunum yaşamsal önemi olan tüm organlarımız bir zincirin halkaları gibi tek tek birbirine bağlıdır..

Ve maalesef biz hayatımızın değerini bilmeyiz..ayakta gezinirken bizi taşıyan ayaklarımızı..,
kusursuz görürken gözlerimizi, bulanıklaşmaya başilayınca oflayıp puflayarak anımsarız..
Acı ,ekşi ,tuzlu ,tatlı demeden acımasızca doldurduğumuz midemiz(yana yıkıla bize sinyaller vermeden )pehriz de yapmayız..
Ya delinecek midemiz..ya incelecek ve de deforme olacak biryerlerimiz..
Kaybetmeden onarmak yerine ; sahipken korumak yoluna gidemiyoruz..
Biz kadınlar..,hamilelik esnasında ,mineral ,kalsiyum ,vitamin takviyeleri almayı akıl edemediğimiz için dokuz ay +emzirme sürecinde vucudumuzdan vakumlanan değerleri sağlığımızla fatura ediyoruz..
Dişlerimiz çürüyür ve çektiriyoruz..kansızlık-anemi-sorunları ile yüzleşiyoruz,
aşırı kilo alıyoruz.Anne olmaya hazır da değilsek üstelik,psikolojik travmalar yaşıyoruz..

Bütün bunları dün düşündüm, bir film şeridi gibi geçti önümden sağlığımı nasıl da ihmal etmişim..Nefes alamamaya başladığımda bir kalbim olduğunu farkettim..
Olur olmaz şeye üzülüp kahrederken,bana acil sinyal veren bu organ tokat gibi hatırlattı her nefeste bana kimliğimi..

Artık daha dengeli beslenmek..,daha az üzülmek..,daha çok spor..,daha zinde bir yaşam..!
Odamın yarısını kaplayan bir koşu bandı ,yıllardır yapmayı ihmal ettiğim yürüyüşlerin bilançosunu ödeyeceğim.

Ve hayata yeniden dönmenin mutluluğu ile yeni bir mercekle bakacağım artık hayata..!

Geç kalınmadan,eyvah demeden,bazen sinyal vereden de bizi bırakabiliyor da
sağlığımız..ansızın,beklemediğimiz bir anda,bir yoğun bakım odasında,
hoşçakal denebiliyor hayata..!

Geç kalmadan diyorum ki alınız elinize kağıdı kalemi..boy/kilo/tansiyon/beslenme alışkanlıkları/ne kadar spor yapmaktayız..?
SİGARA ALKOL STRES../nereye kadar..nereye kadar..!

Geç kalmadan;düşünelim ve soralım vücudumuza..
ne kadar sağlıklıyım..?

Nilgün Çakıcı/Bursa devlet hastahanesi/8..7.2006
**************************************