Ödünç Sevda

ne ödünç verir sevdalarından
ne kuşlar yuvaya döner
bir mevsim bahanesi söker umutlarımı
ellerim boş
başım döner
yolumu bulamam

ne sevdan geçer başımdan
ne gözlerimin feri söner
sen yolunu ararsın
zincirlerin taşır izini
koşarım ardından