Ozan ARİF
UÇURUMUN EŞİĞİ

Uçurumun eşiğine gelmemiz,
Türkiye'de Türk'ün dışlanmasından!
Ağlanacak halimize gülmemiz,
Milli duyguların boşlanmasından!

Arap'tan çıksa da hurmanın hası,
İslami tat veren Türk'ün elması!
Soysuz müminliğin moda olması!
Elmaya hurmanın aşlanmasından...

İşte bu aşının meyvesi bunlar,
Bunlar ne İslam'ı, ne Türk'ü anlar!
Bugün “Akdamar„da çalınan çanlar,
Meşhur "Açılım„a başlanmasından!

Demokrasi falan, laflar bellilik!
İki bayraklılık, iki dillilik,
Özerklik-mözerklik, katakullilik,
“Bağımsız Kürdistan„ düşlenmesinden.

İnkar etseler de, bu işi inkar,
Bu düşe iktidar desteği de var.
İnkara gerek yok, her şey aşikar,
Milli “TRT„nin “Şeş„lenmesinden.

Sözde aydınların çalım satması,
Kanal, kanal gezip göbek atması,
Medyanın bunlara çanak tutması,
Hepsinin pay alıp leşlenmesinden.

Esef ediyorum, söylerken esef,
Tef çalıyor bölücüler artık tef,
Sebebi de Başbakanın maalesef,
İmralı'dan ağrı eşlenmesinden!

Önüne bak ey milletim, önüne,
Terör durdu sanıp, uyuma yine,
“Karayılan„ girdi ise inine,
Terörün mecliste dişlenmesinden.

Paşalar enendi, gitti erkeklik!
Yargı dersen zaten, çantada keklik!
Halkta ise hakim olan ürkeklik,
Vatandaşın tek tek fişlenmesinden.

Halkın devletini öcü görmesi,
Ordusunu düşman gücü görmesi,
Artık Pkk'yı cici görmesi,
Üç çuval kömürle işlenmesinden!

Güneydoğu'da ki bütün hadise,
Vilayetler teslim üç-beş iblise!
Vatan sever Kürdün sinmesi ise,
Askerin, polisin taşlanmasından.

Daha sayayım mı? Saydığım az mı?
Açılım'dan olduk mide spazmı!
Tabii, Tayyip beye çok kolay hazmı,
Küresel kazanda haşlanmasından!

Ozan Arif açılım şer idiyse,
Bu şerri de bu halk eğer yediyse,
Seçimde de hala Tayyip dediyse,
Devenin dikenden hoşlanmasından!

Ozan Arif Şirin
Frankfurt am Main, 11 Kasım 2010