İİK m.269-c/III ve İİK m.276/III‟de, İİK m.36‟ya atıf yapılarak, açıkça bu maddelere göre verilen tahliye kararlarında İİK m.36‟nın uygulanabileceği belirtilmiştir. Yazılı sözleşme ile kiralanan taşınmazların kira süresinin bitmesi nedeniyle tahliyelerinin düzenlendiği İİK m.272-275‟de ise, İİK
m.36‟ya atıf yapılmamıştır. Bu nedenle mevcut düzenleme karşısında, icra mahkemelerinin, yazılı sözleşme ile kiralanan taşınmazların kira süresinin bitmesi nedeniyle tahliyelerini düzenleyen İİK m.272-275‟e verdiği tahliye kararlarında, İİK m.36‟nın uygulanmaması gerekir. Ancak doktrinde, İİK
m.269-c/III ve İİK m.276/III hükümlerinde olduğu gibi, burada da tahliye kararını temyiz eden kiracı borçluya, İİK m.36 hükmünden yararlanma imkânı tanınmasının uygun olacağı belirtilmektedir (Uyarİlâmlı Takipler s.488; Kuru-İcra El Kitabı s.739). Yargıtay ise, İİK m.272 vd. maddelerinde İİK m.36‟ya atıfta bulunulmadığı için, İİK.36 hükmünün bu maddelere göre verilen tahliye kararlarında uygulanamayacağı görüşündedir (“…272 ve onu izleyen maddelerde, 36.maddeye atıfta bulunulmadığından 36.madde hükmünün uygulanması mümkün değildir” 12.HD 13.04.1982,
3100/3099: Uyar-İlâmlı Takipler s.505-506). Süphandağ da İİK m.272-275‟e göre verilen tahliye kararlarında İİK m.36 hükmünün uygulanamayacağı görüşündedir (Süphandağ s.130).
İİK m.275 uyarınca, kira sözleşmesinin sona ermesi nedeniyle icra mahkemesince verilen tahliye kararlarında İİK m.36 hükmü uygulanamaz[19]. Zira icra mahkemesi kararlarında İİK m.36 hükmünün uygulama alanı bulabilmesi için kanunda açık hüküm bulunması gerekir.