Avrupa insan hakları sözleşmesi anayasal sürecin tamamlanması ile normlar hiyerarşisinde konumlanmıştır.
Bu niteliğinden ötürü gerek doğrudan, gerekse dolaylı olarak uygulanması Türk Yargısının gündemindedir.
Ancak bunun için tatbikatçılarda da bir uygulama iradesine ,istencine yada paradigma değişikliğine gereksinim vardır.
Paradigma ise özellikle ve öncelikle bir özeleştiri gerektirir.
Dolayısıyla, yargıçların “duruşma anlayışından yargılama anlayışına” geçişi sağlayacak ve haklara erişmeyi gerçekleştirecek bilgi temelli etkinliklerini artırmaları ,
iddia makamının ise gerek kendisi gerekse adına görev yapan kişi ve kurumlar aracılığı ile “argüman çokluğundan ziyade argüman ağırlığını”esas alan hızlı ve etkili delil elde etme yöntemini geliştirmeleri ,
yargının bağımsız öğesi olan savunmanın ise savunma tekelinin vermiş olduğu yetki ve sorumluluk bilinci ile sürece “özenli aktif bir savunma” konsepti ile katkıda bulunmalıdırlar.
Söz konusu anlayışın benimsenip yerleşmesi ile adil ve güvenli yargılama hakkı ile amaçlanan gerçekleşmiş olacaktır..