gececeğim dağların,
üstüne çöktü duman...
sanki benim yerime,
göz yaşı döktü duman...
ne kendimi ne seni,
gercek anlatabildim...
gecen yıllardan sonra ,
neyi unutabildim?...
güneşim birden batmış,
umut kaşını çatmış...
toz duman hayallerim,
benim değil ellerim...

benim gibi şairin,
yaşadığı şehirin,
yüreğinde gizlenmiş,
yüzyıllarca gözlenmiş,
kaç tane dostu vardır?
soyulan postu vardır?...

patlayan duygu seli,
yapmış beni bir deli..
şiir bir arac olmuş,
yüreğimi kanatan,
yazdıkca kırbaç olmuş...

anlatamam kendimi,
sözçük yetersiz kalır,
duygu tüketen hain,
hayallerimi alır...

baktım ki hayallerim,
bir kantara sığmıyor...
ne yaparsam yapayım,
hayat sana değmiyor...
sevda yüklü bulutlar,
artık daha yağmıyor...
sandım ki sona geldim,
tabuttan yana geldim....
sağa sola bakanda ,
iki elim yakanda...
olduğunu bilesin.
benden sonra gelesin!...

akdevrim.istanbul.