Alıntı: Karanlık nedir bilirsiniz. Hani geceleyin elektrikler kesilir. Hiçbir şey göremezsiniz, hangi yöne gideceğinizi kestiremezsiniz. Siz sadece o gece o karanlıktasınız; bense her gece…

Alıntı: Her sabah uyanıyorum. “Tanrım ne güzel bir gün.” diyemiyorum. Günün ağardığını göremiyorum ki… Belki de geceye uyanmışımdır. Her uyandığımda, ortalık hep karanlık değil mi? Hiçbir için değil, bir kez sadece, güzel miyim diye aynada yüzüme bakmak istiyorum. Çok istesem, çok dua etsem bu dileğim gerçekleşir mi

Alıntı: Kendi sesimi o kadar çok duymak isterdim ki. Belki şarkı bile söylerdim size. Beğenmediğinizi söylediğinizde kızmazdım.

Sahip olduklarımızın farkına varmamızı sağlayan öğrencilerinize içten teşekkürlerimi bildirirseniz çok sevinirim. Böyle öğrencileriniz olduğu için çok şanslısınız; öğrencileriniz de sizin gibi bir öğretmenleri olduğu için...

Aslında engellileri esas yıkan kendi engellerinden ziyade hayatta karşılarına çıkan engellerdir. Engelli öğrencilere eğitim veren bir öğretmen tanıdığımla yaptığım sohbette bir engelli öğrenciyle ilgili olarak: "Öğrencisinin bir devlet üniversitesini kazandığı, okula kaydını yaptırdığı; ancak engelinden dolayı sınıfına gidemediği ve sınıfına gidebilmesi için gerekli olan teknik alt yapının da sağlanamaması sonucunda okulu bıraktığını" belirtmişti. Birçok engelli öğrenci de ilerde karşılarına bu şekilde sorunların çıkabileceğini düşünerek engelleriyle mücadele etmekten vazgeçiyorlar. Bu bakımdan gerek devlet gerekse sivil toplum kuruluşları aracılığı ile yahut bireysel olarak, bu konuda, hayatın birçok alanına sirayet edebilecek daha etkili çözümler üretmek zorundayız.

Saygılarımla