Dallar izin vermiyor güneşe. Hafif hafif esiyor poyraz. Çayımı karıştırırken yorgun yorgun bakıyorum etrafa. Karşımdaki çocuk parkında boş salıncağı sallayan bir çocuk ve az ilerisinde çimlerde yatan yaşlı adam, ne hayaller kuruyorlar, bilmiyorum. Kalkıp gitmek ve çalışmakla, o çocuk bıkana ve yaşlı adam yerinden doğrulana kadar burada kalmak arasında kararsızım. Hep kestirme çözümler bulan aklım, onları da alıp gitmemi söylüyor. Adının Ağustos olduğunu söyleyen çocuğu sol, Perşembe amcayı sağ gözüme yerleştirip, çay bahçesini terkediyorum.
Bir işgünü daha başlıyor...
20.08.2009