Herkese selamlar. Geçen gün girdiğim bir duruşmada yaşadığım olayı sizlerle paylaşmak istiyorum.
Ağır Ceza Mahkemesinde görülen ve yaklaşık 150 sanıklı bir dava. Duruşma günü salonunun önü tıklım tıklım dolu. Yaklaşık 15-20 sanık gelmiş ifade için. Tabi 40-50 civarıda avukat var. Duruşma saatine 15 dakika var ve mübaşir salona sandalye sığdırma derdinde. Duruşma salonunda yer gök oturak-sandalye dolmuş durumda. Velhasıl duruşma saati geldi ve mübaşire "ne zaman alınacağız içeriye" dedim. O da "heyetten bir üye gelmedi onu bekliyoruz" dedi. (Tabi bir yandan hala sandalye taşıma derdinde) Sanırım üyemiz uyuyup kaldı diye düşündüm. Yaklaşık bir buçuk saat sonra heyet tamam oldu ve duruşma salonunun haşmetli kapıları avukatlara ve sanıklara açıldı. Herkeste bir yer kapma telaşı bir hışımla içeriye doluşuldu. Ve davanın 3. celsesi görülmeye başlandı. Aradan bir 5 dakika ya geçti ya geçmedi. Bir baktım ki Başkanının yanındaki üye uyukluyor. Önce "yok yahu uyumuyordur fatih iyi bir bak oğlum dedim". Daha bir dikkatli baktım yeniden. Ama hayır yanılmamıştım koskoca! ağır ceza üyesi karşısında 60-70 kişi varken göz göre göre uyuyordu. Gerçekten hayretler içerisinde kaldım İnsanlar ağır cezalık bir suçla itham edilmiş yargılanıyor, sen gün gelecek bu insanlar hakkında hüküm vereceksin ama bunlar umrunda değil ve uyuyorsun. Pes Pes Pes!
Ama sen de haklısın Sayın üye. Ne gerek var ki sanıkları canlı canlı dinlemeye. Nasıl olsa herşey(!!!) duruşma zaptına geçiyor, akşam eve giderken alırsın bir çıktısını duruşma zaptının, ohh şöyle mis gibi geçersin televizyonun karşısına, nasıl olsa uykuyuda aldın bütün gün, rahat rahat okursun duruşma zaptını. Sonra karar günü gelincede o çok nazik vicdanınla insanlar hakkında hüküm verirsin. Yazık. Çok yazık.
Henüz mesleğimin başında olmama rağmen şimdiden hakimlere güvenim kaybolmuş durumda. Elbette bir tek bu olay değil bunu düşündüren. Ama bu durumda başlı başına ciddidir, üzücüdür bence. Adalet dağıtıcısı böyle yaparsa bu ülkede adaletin varlığından nasıl söz edilir değerli meslektaşlarım? Adalet uyursa diğer bütün dinamikleri uyanık olsa dahi ne kıymeti vardır bu sistemin?
Ha şunu da söyleyeyim, bütün duruşma boyunca uyuyan bu üyeye duruşma sırasında iki çift laf söylemeyi çok istedim inanın. Ama bir baktım ki aynı durumu gördüğü halde ses çıkarmayan bir sürü avukat var salonda. Onlar susarken stajyer avukata laf düşmez dedim. Belki cesaretsizce bir hareketti ama o an için en doğrusu bu diye düşündüm.
Velhasıl duruşmanın sonlarına doğru Sayın üye o çok tatlı uykusundan uyandı. Pişkin pişkin bizleri süzdü. Sonra duruşma sonlandı ve herkes kendi yoluna... Fatih'te hayalindeki mesleğin aslında sadece hayalinde olduğunu, asla gerçekte ona ulaşamayacağını idrak etmiş bir şekilde şirketinin yolunu tuttu