Buradaki sorun şu:

Öncelikle rızanın varsayılması için evde yaşayanların tümünün rızası gerekiyor mu?

2. fıkra evde yaşayanlardan birinin rızasının varlığını yeterli görmüş. Buraya kadar sorun yok. Yani evde yaşayan herhangi bir kişinin rızası konut dokunulmazlığını ihlal suçunun oluşmasını engelliyor.

Sorun buradan sonraki cümle ile başlıyor.

Rızanın meşru bir amaca yönelik olması.

Meşruiyetin tanımı yok.

Genel olarak toplumsal kabul olarak tanımlanabilir.

Ancak toplumsal kabuller de zamanla değişir. Bir zaman meşru olan bir şey başka bir zaman meşru olarak kabul edilmeyebilir. Örneğin insanın köle olarak kullanılması alınıp satılması gibi.

Ceza hukukunun temel ilkelerinden birisi suçların sayılıp tanımlanmasıdır. Suçun unsurları yasada kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirtilmelidir.

Olaya geldiğimizde
Kadın 3. şahsı eve almıştır. Rıza var. Eylem toplum tarafından hoş karşılanmasa da (burada yorum ve kanaat işin içine giriyor) onun açısından herhangi bir nedenle meşruiyet vardır. Adam da herhangi bir nedenle böyle bir hakkı olduğunu eylemin meşru olduğunu düşünebilir.

Suçun unsurlarını düşünürsek evde yaşayanlardan birisinin rızası var. Meşru olduğunu da düşünüyor. Diğeri bu rızanın meşru olmadığını düşünüyor. Bu düşünceye de üstünlük tanıyor. Yani evde yaşayanlardan birinin düşüncesini kendi düşüncesine dayanarak geçerli görüyor, diğerinin düşüncesine geçerlik tanımıyor.

Kast açısından bakıldığında ne kadının ne de 3. şahsın konut dokunulmazlığını ihlal kastı yoktur. Cinsel ilişki nedeni ile eve girilmiştir.

Meşruiyetin önemi bu noktada ortaya çıkıyor. Meşruiyeti unsur olarak kabul edersek toplumun veya kişilerin değer yargılarına göre suç yaratmış ceza vermiş oluruz. Ceza hukuku ilkelerine aykırı olan, tehlikeli olan budur.

ben bu nedenle kararın yanlış olduğunu suçun tanımını yoruma ve kabule göre değiştirip belirsizleştireceğini düşünüyorum. Karara karşı çıkış nedenim budur.

Yoksa zina yapacağımdan değil. Zaten evde zina yapanlar genellikle kadınlardır.

Saygılar