Ağlamak var ağlamak var...

Bir göl kenarında güneş batarken , kaybolan yıllarınıza, taşlaşan yüreğinize ağlamak var sessizce ,insanlığınıza, çocukluğunuza, aşkınıza, yitirdiğiniz ve çok özlediğiniz babanıza, elinizde arka arkaya eklenen sigara ve bir duble beyazla..

Bir dosta yaslanarak ağlamak var, sessizce, sorulmadan içinize.

Hırstan ağlamak var, ne olduğunu bile anlamadığınız bir durumda her şey aleyhinize işlerken, ağlamaktan başka yapabileceğiniz bir şey yoksa, hem silersiniz gözlerinizi hem söylenir hem kızar hem neden ben dersiniz , isyanınızı bastıramazsınız.

Özlemekten ağlamak vardır birde, en koyu gecede, her yer sessizken, yastğınız hisseder sadece gözyaşlarınızdan ağladığınızı, içinizdeki gurur, her duygunun önüne geçmişse..

Korkudan ağlar insan, endişelidir, seslice ağlar, gözlerindeki yaşların bile farkında olmadan açabildiğinden daha fazlaca açarak göz bebeklerini..

Uzaklara bakarken sessizce ağlayan insanları sevmişimdir ben, yalnız ama huzurlu, özler ama beklemez artık, ağlar sadece, tek tek düşer yaşları, derin derin, yakar ve akar gider..

Güzeldir ağlamak...

Çirkin ağlayanlarda vardır, acındırmak için ağlayan, ama gerçekten ağlayabilen, takdir ederim böylelerinide , bir insan için en zor rolü oynarlarda yine de beni kandırırlar diye..