ne kendimi bilirim,
ne seni tanıyorum...
hayat kısa yol uzun
artık usanıyorum...
bilmiyorum nerede
kesilecek nefesim...?
bilmem hangi ağaçtan
yapılacak kafesim...?
adına tabut denen...
kocaman bir bedenle
birden mezara inen...
yer yüzünde insanlar
tek tek artık sırada,
ışıklar yok orada....
ve cepsizdir gömlekler....
her tabutla gideni,
kabir hayatı bekler....

akdevrim.30.09.2007.istanbul...