Mesajı Okuyun
Old 15-04-2010, 09:18   #2
Adli Tip

 
Varsayılan

T.C.
YARGITAY
9. HUKUK DAİRESİ
E. 2000/2175
K. 2000/6265
T. 26.4.2000
DAVA : Davacı, izin alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.

Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Dosya içindeki bilgi ve belgelere göre; davacı işçinin dayanışma aidatı ödemek suretiyle yararlandığı toplu iş sözleşmesinin 31.12.1994 tarihinde sona erdiği ve sendikanın yetki alamaması sebebiyle başka bir toplu iş sözleşmesinin yürürlüğe konulmadığı anlaşılmaktadır. Davacı işçinin hizmet sözleşmesi 13.3.1998 tarihinde feshedilmiş olup, uyuşmazlık kullandırılmayan yıllık ücretli izin alacağının süresi sona eren toplu iş sözleşmesi hükümleri doğrultusunda 45 gün üzerinden mi, yoksa yasal izin süreleri dikkate alınmak suretiyle hesaplanması gerektiği noktasındadır.

Mahkemece 1475 sayılı İş Kanununda yazılı izin süreleri üzerinden isteğin kabulüne karar verilmiştir.

2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi, Grev Lokavt Kanunun 6/son maddesinde "Her ne sebeple olursa olsun sona eren toplu iş sözleşmesinin hizmet akline ilişkin hükümleri yenisi yürürlüğe girinceye kadar, hizmet akti hükmü olarak devam eder" şeklinde kurala yer verilmiştir. Somut olayda süresi sona eren toplu iş sözleşmesinde her yıl için 45 gün izin hakkı öngörülmüştür. O halde bu hükmün yeni toplu iş sözleşmesi yürürlüğe girinceye kadar uygulanacağı kabul edilmelidir. Kaldı ki davacı işçiye fesih tarihinde yasal süreler yerine, süresi sona eren toplu iş sözleşmesinde yazılı 50 gün üzerinden kıdem tazminatı ile 7 ay üzerinden ihbar tazminatı ödendiği de anlaşılmaktadır. Bu uygulama da işverenin toplu iş sözleşmesi hükümlerini uygulamaya devam ettiğini göstermektedir. O halde yıllık ücretli izin alacağının da toplu iş sözleşmesi hükümleri doğrultusunda ödenmesi gerekir. Mahkemece yazılı şekilde karar verilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alman temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.4.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.