Hep düşündüğüm bir konudur: Evlilikte imza ne kadar önemli?

Buradaki iki yazıyı okuyunca nasreddin hoca olıma geldi: Herkes haklı.

Evlilik bir kurumdur. Yasal bir kurum. Sevgi veya insanların birlikte olma istemi ya da bu birlikteliği sürdürma istemi bu kurumdan bağımsız olarak kendini ifade den bir olgudur.

Burada öfke ile söylenmiş bir söz olabilir. Bu bağışlanabilir. Ama karşıdaki insan bağışlamıyor/bağışlayamıyor. Yani insanlardan en azından birisi ben senle birlikte yaşamak istemiyorum diyor. Olaya bakarsak ikisi de istemiyor:

Birisi seni istemiyorum diyor, öbürü de bu lafa dayanarak dava açıyor.

Burada ne yapılmalıdır?

Hakim öfkelenmişsiniz sizi barıştırayım diyebilir. Buna bir itirazım yok. Ama taraflar istemez ise hakim ne yapsın?

Öfke veya alışkanlık ile söylenen sözleri haklı kabul etsek bile (ben katılmıyorum. Sevdiğim hiç bir insana "samimiyetime dayanarak" küfretmedim.) artık ortada "ORTAK" bir şey kalmamış. Bence genel değerlendirme son derece doğru. İki taraf da birbirini istemiyor. Biri seni istemiyorum diyor, öbürü boşanma davası açıyor.Hakim ne yapsın?

Saygılar.