Mesleğin ilk yıllarında birlikte çalıştığım meslektaşım azıcık gösteriş meraklısı idi. Henüz birkaç yıllık bir Audi A4'ü olduğu halde, borç içinde yüzmesine aldırmadan modeli sıfırlamıştı, ücretini zar zor karşılar hatta karşılayamaz ama şoför çalıştırırdı dersem üç aşağı beş yukarı bir fikir edinebilirsiniz sanırım. Bir vakit bu meslektaşımı telsiz merakı sardı. Bir telsiz bu meslektaşın elinde, bir telsiz şoförün elinde. Şoför otoparkta işte, aracı çıkarıyor, biz de ofisten çıkıp araca gideceğiz. Başka ihtimal bile yok. Çıktık tamam. Geliyoruz tamam. Şu noktada hazır olun tamam, dersiniz operasyon yönetiyor. Ciddiyeti nasıl komik, budalaca. Bu kadar olsa dayanılır tabi. Bi de bu meslektaşımız birlikte çalıştığı biz yeni meslektaşları üzerinden de hava atmaya bayılırdı. Tutturdu adliyeye gittiğinizde yanınızda olacak. Bununla haberleşeceğiz. "Ya cebim var benim." Yok anlatamazsınız. Birlikte adliyeye gitmek ölüm gelirdi. Adliyede, kalemlerde, icra müdürlüklerinde çantamdan tuhaf tuhaf sesler çıkaracak diye bu aletten, bir avukat olarak telsiz taşıma görgüsüzlüğünden acayip utanırdım. Kalemde konuştuğunuz memur, koridorda karşılaştığınız okuldan bir arkadaşınız bu tuhaf frekans sesleri, tamamlardan sonra ne düşünüyorlardı hakkımızda acaba. Çoğunlukla kapatırdık ama onu da anlıyor, söyleniyordu. Of Allah'ım ya neler var.