Alıntı: Yazan Av.Şehper Ferda DEMİREL Yıl 1973, en çok 1974 olmalı, bebektim çünkü Adıyaman'ın Samsat ilçesinde babam görev yapıyor. Kuradan çıkan, ilk görev yeri. Yeni hakim, yeni eş, üstüne üstlük bir de yeni baba. Veeee, henüz 2., Samsat'ta ise ilk yılbaşı kutlamaları. Evdey(miş)iz. Gecenin ileri saatlerinde, dışarıda, lojman dediğimiz tek katlı binanın hemen biraz ilerisinde, aşiretler arası bir kavga-kıyamet. Sanıyorum hemen hepsi silahlıymış da. (Annem bilahare, o gecenin sabahına babama söylemiş ) Babam celalleniyor, koooskoca Samsat'ın biricik hakimi! Bu ne gürültüdür dağılın mealinde çıkıp bağırmış orta yere cengaver babam. Hepsi bir süre şööyle bir düşüncelenip bakmış, sonra ayrılıp dağılmışlar. Babam bu anısını sık sık anlatır. Yeni hakimiz, sanıyoruz dünyayı tek parmağımızın üzerinde biz çeviririz. O gece yılbaşı olmasaaa, bir on yıllık hakim olsam meslekte, herhalde dışarı çıkmayı aklımın ucundan geçirmezdim der. Ama diye ekler, gerçekten Adliye'ye ve mensuplarına saygı duyarlardı. * İstanbul'la kıyaslıyordunuz sanırım. Saygılarımla...

İstanbul ile kıyaslamak, Adıyaman'a ayıp olur... Kıyaslamadım.

Ama babanızın yaşadığı olay, başka bir yerde zor yaşanır.

Adıyaman, bulunduğu coğrafyanın hali ile kıyaslanığında hakikaten çok farklıdır, ilginçtir...

İnsanları daha mülayimdir. Kolay kolay kimseye karışmazlar.

Yani insanları da Devlete, Hakime, Savcıya karşı çok saygılıdır.