O, üçüncü şahıs olarak masaya gelip oturduğunda hemen konuşmaya başlamıştı,,, dehşetin çevrelediği tuhaf bir tebessümle anlattıkları, bira bardağının üzerinden süzülerek masanın üzerine yayılmakta olan buğuyla birlikte terletiyordu havayı,,, “Bu nasıl nefrettir ya bunlarla komşu bile olunmaz!,,,” elimle iterek sigara paketini uzaklaştırıyorum oradan oysa içi çoktan boşalmış, ara vermeyi unutmuşuz demek,,, çerez kâsesi biraz uzakta, bana bakıyor içinde son kalan iki tuzlu fıstık tanesi,,, elimi uzatıp çekiyorum,,, onun bira bardağı ne zaman boşaldı? masadakilere hissettirmeden konuşulanları gözlerimle toparlayıp onun içine dolduruveriyorum,,, “Hepsi Ermeniymiş bu öldürülenlerin, içlerinde bikini varmış”,,, bu Ermeni yakıştırması çok tanıdık da şu bikini neyin nesi yav,,, sünnetsiz diyememişlerdir bunun yanında diye dirseğiyle dürtüyor yanımdaki, onun kadın olduğunu hatırlatarak,,, yerlerinde zor tutulanlarmış bu konuştuğu elemanlar, kamu niyetine bölük bölük,,, terapi mi yapıyordu acaba?

Neden boş bira bardağının ağzını kapatıyorum ki?,,, bu hatırlamayla elimi çekiyorum, onun anlattıkları bardaktan kurtulup havaya karışıyorlar, birazdan ve de muhtemelen yan masalara doğru dağılıp onların üstlerine bırakacaklar damlalarını,,, sigara paketine uzatıyorum elimi, sonra dokunmadan çekiyorum, o da boşalmıştı ya,,, masadan kalkıyorum, ben sigara alıp geleceğim,,, geliyorum, o gitmiş, bira bardağı da,,, garsona bir bira diye sesleniyorum, şişe olsun!