insanın içindeki hüznü açığa vurmaya çalışan bir hava..bulutları sanki içimde taşıyorum öylesine göğsümde bir baskı var.nefes alamadığımı hissediyorum..bu şey,tanımlayamadığım şey(belki de korku?)saklanmaya çalışan yaraları bulup sivri bir bıçakla oyup duruyor,kirli bir kan akıp gidiyor hücrelerimden..arınıyor muyum bilmiyorum,hissedebildiğim tek şey iç acıması..bir kanayış,derin,usul usul,yavaşça...Duruyorum..Durmam Gereken Yer,Yorulduğumu Hissettiğim An...Öyleyse Doğru Vakit Bu...Şehrin başını sarmış bir sürü esmer bulut,ağlamaklı bir vakit...gökyüzü ağlayacak,insanoğlu ağlayacak..Sussun yaşanacak olanlar,sadece yaşananların konuşulması gereken bir vakit bu...Dibine kadar vurmalı kederlerin acıların pişmanlıkların...