Alıntı: Yazan Kardan Adam Benim elimde de Oğuz ATAY'IN başka bir kitabı var; Korkuyu Beklerken . Okuduğum ilk kitabı; tarzı çok farklı. Başlarda zorlandım, biraz da tarzını kavramaya çalıştım. (Bendeki 2005 baskısı ve kitap 1984-2005 arası 25 baskı yapmış). Vardır bir sebebi diye düşündüm. Kızıma açtım derdimi; bu bir tarzdır ve "Bilinç Akışı " dedi. Cahilliğime verdim. Bitirince "Tutunamayanlar" a cesaret eder miyim? Bilmiyorum.

Oğuz ATAY'ın, özellikle 70 ve sonrası Türk Edebiyatı'nda farklı bir yerde olduğu edebiyat dünyasında da genel bir kabuldür. Bu yüzden bunu dert olarak değil de belki sizin açınızdan, daha önce rastlanılmamış yeni bir durumu algılamak olarak açıklayabiliriz.

Atay, yazınında -özellikle- postmodernizm etkileri görülen yazarlarımızdan, dolayısıyla geleneksel yapının oldukça dışında. 'Tehlikeli Oyunlar'da da ana karakterin (Hikmet Benol) üzerine yoğun bir psikolojik deşeleme vardı. Bunu zaman zaman gözlemlerin aktarımı, zaman zaman zihin içi konuşmalar, zaman zaman monologlar, zaman zaman orada olup olmadığından emin olamadığınız şahıslar ile diyaloglar şeklinde görüyorsunuz.

Bu arada kızınızın bahsini ettiği 'bilinç akışı' tekniği de Türk yazarların fazlaca kullandığı bir yöntem olmadığından, bu tekniği yadırgamanız da gayet normaldir. Kısacası buna da "cahillik" demeye dilim varmaz, hele ki size karşı. Yalnız Türkiye'de bilinç akışı tekniğinin nam saldığı romanların başında "Tutunamayanlar" dile getirilir. Bu yüzden bu tarzdan hoşlanmadıysanız o koca kitaba girişmeniz sizi zorlamayacak mı?

Ben araya bir iki kitap kattıktan sonra Tutunamayanlar'ı da okumaya kararlıyım. Ama mutlaka bir iki çıtır çerez kitap arası verilmeli. Yoksa bu gidişle ben de olurum bir deli Hikmet!